Cold War

Η ταινία "Cold War" με τον Ελληνικό τίτλο "Ψυχρός Πόλεμος" του Πολωνού συγγραφέα και σκηνοθέτη Pawel Pawlikowski αφηγείται την ιστορία ενός αδιέξοδου έρωτα με φόντο την Ευρώπη των πρώτων ψυχροπολεμικών χρόνων αμέσως μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ιστορία έγραψε ο Pawel Pawlikowski με βάση τα προσωπικά βιώματα από την οικογένειά του και συγκεκριμένα από τη δυνατή σχέση του πατέρα και της μητέρας του προς τους οποίους αφιέρωσε την ταινία του. Το σενάριο υπογράφουν ο σκηνοθέτης, ο Janusz Glowacki και ο Piotr Borkowski.
Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Καννών 2018 και απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας. Ήδη έχει προταθεί στα Όσκαρ 2019 για τις κατηγορίες της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας. Δεν θα ήταν έκπληξη αν η ταινία "Cold War" κερδίσει και φέτος κάποιο Όσκαρ, όπως είχε συμβεί το 2015, όταν η σπουδαία ταινία του ίδιου σκηνοθέτη Ida είχε κερδίσει το Όσκαρ της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Πανομοιότυπα είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά των δύο αυτών ταινιών που είναι ασπρόμαυρες, σε κάδρο 4:3 και διάρκειας αντίστοιχα 89’ και 82’.      

Περίληψη

Η ιστορία αρχίζει το 1949 στην κατεχόμενη από τους Σοβιετικούς μεταπολεμική Πολωνία, όταν μετά από κρατική ανάθεση ο συνθέτης και πιανίστας Wiktor μαζί με τη συνεργάτιδά του Irena κάνουν ακροάσεις σε νέους και νέες για τη δημιουργία μιας μουσικοχορευτικής ομάδας με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ο Wiktor ξεχωρίζει αμέσως τη Zula, μια όμορφη τραγουδίστρια με καλή φωνή, φλογερό ταμπεραμέντο, κοφτερή γλώσσα και σκοτεινό παρελθόν. 
Όταν ο Wiktor τη ρωτάει για τις εκκρεμότητές της με τον νόμο η Zula χωρίς περιστροφές θα του εξηγήσει ότι :
"Με μια μαχαιριά υπενθύμισα στον πατέρα μου ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και τη μητέρα μου. Μην ανησυχείτε, όμως, δεν τον σκότωσα." 

Ο έρωτάς τους με την πρώτη ματιά είναι κεραυνοβόλος. Τα εμπόδια, ωστόσο, για να εξελιχθεί φυσιολογικά μέσα σε μια νοσηρή ψυχροπολεμική περίοδο (1949 - 1964) δείχνουν αξεπέραστα. 
Ο Wiktor εκμεταλλεύεται την επιτυχία της μουσικοχορευτικής ομάδας και αποφασίζει να αυτομολήσει στη Δύση αμέσως μετά από μια παράσταση στο Βερολίνο. Εννοείται ότι παροτρύνει και τη Zula να τον ακολουθήσει. Δεν έχει τίποτε άλλο να της υποσχεθεί παρά την αγάπη του και μια διαβεβαίωση ισόβιας δέσμευσης, που ωστόσο δεν πείθει την ίδια ή δεν καλύπτει τη γυναικεία ανασφάλειά της. Η Zula δεν θα τον ακολουθήσει στο Παρίσι. Σύντομα το ζευγάρι θα αντιληφθεί με πολύ σκληρό τρόπο ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά μέλλον μακριά από τις ρίζες. Όμως η εξέλιξη της ιστορίας με τα πολλά σκαμπανεβάσματα υπογραμμίζει διαρκώς και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους την απίστευτη δύναμη της αγάπης.  

Προσωπικές σκέψεις

Τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας, ο Wiktor και η Zula, είναι τα δύο άκρα αντίθετα. Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Wiktor χαρακτηρίζεται από μια αστική ευγένεια, έχει κλασικές σπουδές στο πιάνο και είναι παθιασμένος με την τζαζ. Αντιπαθεί το καθεστώς της χώρας του, γιατί έλκεται αφάνταστα από τη Δύση και τον πολιτισμό της. Η Zula είναι απλή, απρόβλεπτη, ανασφαλής, έχει εκρηκτικό χαρακτήρα και είναι παραδοσιακά δεμένη με τον τόπο της. 

Οι μεγάλες τους διαφορές δεν θα τους εμποδίσουν ώστε να έλθουν κοντά και να αγαπηθούν παράφορα. Θα αποτελέσουν, όμως, ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία τους και στην επιθυμία τους να ζήσουν μαζί. Έτσι, ενώ ο Wiktor εντάσσεται αμέσως στον κοινωνικό περίγυρο του Παρισιού, η Zula, που θα τον συναντήσει εκεί μετά από κάποια χρόνια, θα αποδιοργανωθεί αμέσως από την ανάλαφρη Παριζιάνικη νοοτροπία και δεν θα μπορέσει να ενταχθεί ακόμη και όταν θα της δοθεί η ευκαιρία να κάνει μια λαμπρή καριέρα ως τραγουδίστρια. 
Η ιστορία καταπιάνεται ακροθιγώς και με την πολιτική κατάσταση της εποχής του ψυχρού πολέμου στην Πολωνία απλά και μόνο για να εξηγήσει τις καταστάσεις που βιώνουν οι δύο ήρωες της ταινίας. 
Εξαιρετικοί είναι οι δύο κεντρικοί πρωταγωνιστές της ταινίας, ο αρρενωπός Tomasz Kot στον ρόλο του Wiktor και η αισθησιακή Joanna Kulig στον ρόλο της Zula. Ο φακός εστιάζει στα φωτογενή πρόσωπά τους και καταγράφει υπέροχα τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους.






Τέλος το soundtrack της ταινίας είναι αναμφισβήτητα ένα από τα βασικότερα στοιχεία της. Η μουσική ενώνει και χωρίζει τους χαρακτήρες και σηματοδοτεί τα μέρη και τις στιγμές της ιστορίας, καθώς από τη μία έχουμε τις παραδοσιακές  ομάδες χορωδίας και φολκλορικών χορών και από την άλλη τη μελαγχολική και εκλεπτυσμένη τζαζ των Παρισινών κλαμπ έως την πλήρη απελευθέρωση στον ρυθμό του Ροκ εντ ρολ. Φυσιολογικό θα είναι αν δακρύσετε με έναν απίστευτο πιανιστικό αυτοσχεδιασμό του Wiktor, που εκφράζει σπαρακτικά τον πόνο του από την απουσία της αγαπημένης του. 

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 89’

Βαθμολογία : 9.0/10

............................................................

Το τρέιλερ της ταινίας