The Ottoman Lieutenant

Ο μοναδικός λόγος για να ασχοληθώ με το The Ottoman Lieutenant ήταν η τήρηση της αρχής των ίσων αποστάσεων απέναντι στην ταινία αυτή και στο The Promise. 

Και οι δύο ταινίες προσεγγίζουν το θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η κάθε μία από τη δική της - ασφαλώς διαφορετική - οπτική γωνία. 

Στο The Promise, κυριαρχούν τα δραματικά και παγκοσμίως αναγνωρισμένα ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η ερωτική ιστορία μιας γυναίκας την οποία διεκδικούν δύο άνδρες εξελίσσεται σχεδόν βουβά στο παρασκήνιο. 

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στο The Ottoman Lieutenant, καθώς εδώ κυριαρχεί η ερωτική ιστορία μιας γυναίκας την οποία επίσης διεκδικούν δύο άνδρες, ενώ τα όποια δραματικά ιστορικά γεγονότα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου καταγράφονται αρκετά θολά και χωρίς τεκμηρίωση στο παρασκήνιο.

H Lillie Rowe, μια νεαρή και ικανότατη νοσοκόμα από τη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α., έχει μεγάλα όνειρα για το μέλλον της. Είναι ιδιαίτερα τολμηρή, είναι πολύ προοδευτική για την εποχή της και εργάζεται σε ένα νοσοκομείο, στο οποίο τόσο το προσωπικό όσο και οι ασθενείς του είναι λευκοί. Στην προσπάθειά της να βοηθήσει έναν τραυματισμένο μαύρο θα δει με απόγνωση τους γιατρούς να τον απομακρύνουν από το νοσοκομείο, εξαιτίας του διαφορετικού χρώματος στο δέρμα του. 

Για τη Lillie, που δεν αποδέχεται τέτοιου είδους ρατσιστικές συμπεριφορές, αυτή θα είναι η πρώτη αφορμή για να πάρει μερικές δύσκολες αποφάσεις για τη ζωή της. Η δεύτερη και πιο καθοριστική θα έλθει σε μια διάλεξη του Αμερικανού γιατρού Jude Gresham, ο οποίος εργάζεται σε νοσοκομείο στην Τουρκία του τύπου "Γιατροί Χωρίς Σύνορα" στα βάθη της Ανατολίας. Το πλάνο εργασίας, οι προοδευτικές ιδέες και η γοητευτική παρουσία του Jude θα επηρεάσουν θετικά τη Lillie. Έτσι, παρά τη σφοδρή αντίδραση των δικών της, θα χρησιμοποιήσει τα δικά της περιουσιακά στοιχεία και θα προσπαθήσει να μεταφέρει με το πλοίο από την Αμερική στην Τουρκία ένα ασθενοφόρο όχημα και άλλα απαραίτητα ιατρικά είδη για το Αμερικανικό νοσοκομείο.

Η Lillie, μετά από ένα μακρύ ταξίδι θα φτάσει στην Ιστανμπούλ, όπου θα συναντήσει εντελώς τυχαία τον Οθωμανό Υπολοχαγό Ismail Veli. Αυτός, θα την βοηθήσει να φτάσει με ασφάλεια στο νοσοκομείο και παράλληλα θα αναλάβει την προστασία της σε όλες τις επόμενες ανθρωπιστικές αποστολές της. Ο Ismail είναι νέος, ωραίος, με σωστές πολιτικές ιδέες και οι δυο τους σύντομα θα ερωτευτούν παρά τη διαφορά τους ως προς το θρήσκευμα αλλά και τις αντιρρήσεις του Jude που επίσης διεκδικεί τη Lillie. Στο νοσοκομείο, η νεαρή νοσοκόμα θα συναντήσει και τον ιδρυτή της ανθρωπιστικής αποστολής γιατρό Garrett Woodruff, που θα της υποδείξει να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορεί από τον δύσκολο αυτό χώρο μέσα σε μια ταραγμένη περίοδο κατά την οποία η Τουρκία έχει μπει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών. 

Η ταινία The Ottoman Lieutenant του Αμερικανού σκηνοθέτη Joseph Ruben προσπαθεί επί ματαίω να αλλάξει το παρελθόν …με τη διαγραφή του. Υπάρχουν κριτικοί του κινηματογράφου που έχουν επισημάνει τη συγκαλυμμένη προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορικής πραγματικότητας και αυτό οφείλεται ασφαλώς στο ότι η ταινία είναι συμπαραγωγή Τούρκων και Αμερικανών. 
Η Τουρκία φαίνεται να αναγνωρίζει ότι σημειώθηκαν αγριότητες εις βάρος των Αρμενίων, αλλά θεωρεί ότι αυτές ήταν μεμονωμένες και χωρίς κάποιο οργανωμένο σχέδιο εξόντωσής τους. Ταυτόχρονα, οι Αρμένιοι κατηγορούνται ότι διέπραξαν βιαιότητες εις βάρος των Τούρκων πολεμώντας στο πλευρό των Ρώσων, κάτι που είναι εύκολα αποδεκτό από το κοινό της Αμερικής που γαλουχήθηκε με τις αμερικανικές ταινίες και τον "κακό" Ρώσο. Τόσο ο σκηνοθέτης όσο και ο σεναριογράφος της ταινίας υπηρετούν πιστά αυτή την "εκδοχή". 

Το σενάριο του Jeff Stockwell είναι απλοϊκό και ως εκ τούτου προβλέψιμο. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις και ανατροπές, παρά το γεγονός ότι η Lillie τονίζει στην αρχή της ταινίας τα εξής : 

- Νόμιζα ότι επρόκειτο να αλλάξω τον κόσμο. Αλλά, φυσικά, ο κόσμος ήταν αυτός που με άλλαξε.

Το τι εννοεί ενδεχομένως θα το διαπιστώσετε με την εξέλιξη και την ολοκλήρωση της ταινίας. 

Οι ηθοποιοί που επιλέχθηκαν για τους τέσσερις κεντρικούς ρόλους της ταινίας δεν πείθουν ως ομάδα επαρκούς στήριξης του όλου εγχειρήματος. Η όμορφη Ισλανδή ηθοποιός Hera Hilmar, ως Lillie Rowe, έχει λίγες καλές στιγμές σε μια γενικά επίπεδη και άνευρη ερμηνεία. Αντίθετα, ο Michiel Huisman (Game of Thrones, The Age of Adaline) είναι περισσότερο πειστικός στον ηρωικό ρόλο του Οθωμανού Υπολοχαγού Ismail Veli. Ο Josh Hartnett (Pearl Harbor, Lucky Number Slevin, Black Hawk Down) ως ο γιατρός Jude Gresham προσεγγίζει τις δικές του καλές επιδόσεις με μια αποδεκτή ερμηνεία, ενώ ο βραβευμένος με Όσκαρ Sir Ben Kingsley (Gandhi, Shutter Island, Schindler's List) ως ο γιατρός Garrett Woodruff δείχνει να βαριέται και να διεκπεραιώνει κάτι στο οποίο δεν πιστεύει.

Στα θετικά της ταινίας θεωρώ : 

- Την πολύ φωτεινή και καθαρή φωτογραφία του Daniel Aranyó, με κορυφαίες στιγμές τους ρομαντικούς περιπάτους με τα άλογα των κεντρικών ηρώων της ταινίας στα καταπράσινα λιβάδια της Ανατολίας και τις λίγες αλλά δυνατές σκηνές δράσης του ηρωικού υπολοχαγού. 

- Την εξαιρετική μουσική του Αμερικανού συνθέτη Geoff Zanelli, που ενισχύει θετικά τα δρώμενα και εναρμονίζεται απόλυτα με το ύφος της ταινίας. 

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 106’

Βαθμολογία : 6/10

..............................................................

Το τρέιλερ της ταινίας