The Aftermath

Η νέα δραματική ταινία "The Aftermath" του σκηνοθέτη και παραγωγού James Kent διαδραματίζεται λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς Αμβούργο, το οποίο βρίσκεται σε καθεστώς κατοχής από τους Συμμάχους. Η ιστορία εκτυλίσσεται κυρίως στο εσωτερικό ενός όμορφου νεοκλασικού κτιρίου στο Αμβούργο, όπου καλούνται σχεδόν αναγκαστικά να συμβιώσουν μία Γερμανική και μία Βρετανική οικογένεια αλλά και στο εξωτερικό περιβάλλον της πολύπαθης πόλης του Αμβούργου. 
Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουαλού συγγραφέα Rhidian Brook, ενώ το σενάριο υπογράφουν οι Joe Shrapnel, Anna Waterhouse και ο ίδιος ο συγγραφέας.   
Μεταξύ των παραγωγών εμφανίζεται και το βαρύ όνομα του Άγγλου παραγωγού και σκηνοθέτη Ridley Scott.
Πρωταγωνιστούν οι Keira Knightley, Jason Clarke, Alexander Skarsgård και Flora Thiemann.
  
Περίληψη

1946. Πέντε μήνες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Rachael αφήνει το Λονδίνο και φτάνει μέσα στον παγωμένο Χειμώνα στα ερείπια του Αμβούργου, για να επανενωθεί μετά από χρόνια με τον σύζυγό της, τον Lewis Morgan, που είναι Βρετανός Συνταγματάρχης επιφορτισμένος με την ανοικοδόμηση της πόλης. Όταν φτάνουν στο νέο τους σπίτι, που βρίσκεται έξω από την πόλη του Αμβούργου και έχει επιταχθεί για Βρετανική χρήση, τους υποδέχεται ο Γερμανός ιδιοκτήτης του Αρχιτέκτων Μηχανικός Stephen Lubert. Ο Stephen και η 15χρονη κόρη του Freda είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν το σπίτι με προορισμό ένα κοντινό Γερμανικό στρατόπεδο. Η Rachael μετά από το αρχικό μούδιασμα θα νιώσει μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη, όταν ο σύζυγός της Lewis, που γνωρίζει από πρώτο χέρι το χάος που επικρατεί στην πόλη, θα της προτείνει να συγκατοικήσουν με τον Stephen και τη Freda. Αυτοί με ανακούφιση δέχονται να μετακομίσουν στη σοφίτα και να χρησιμοποιούν τους κύριους χώρους του σπιτιού τους με πολλούς περιορισμούς. Έτσι, προκύπτει η συγκατοίκηση μιας Γερμανικής και μιας Βρετανικής οικογένειας, που η κάθε μία έχει τη δική της απώλεια πολέμου. Ο Stephen από τους βομβαρδισμούς του Αμβούργου έχει χάσει την πολυαγαπημένη του γυναίκα και η Rachael με τον Lewis από τους βομβαρδισμούς του Λονδίνου τον μονάκριβο γιο τους Michael, που, αν ζούσε, θα είχε την ηλικία της Freda. Ο Lewis, που είναι υπερβολικά προσηλωμένος στο στρατιωτικό του καθήκον και που θεωρεί υπεύθυνη τη Rachael για την απώλεια του γιου τους,  θα αδιαφορήσει για την παρουσία και τις επιθυμίες της γυναίκας του. Στο έντονα αυτό φορτισμένο περιβάλλον η εχθρότητα και η θλίψη σύντομα θα δώσουν τη θέση τους στο πάθος και την προδοσία. Η Rachael σταδιακά θα έλθει κοντά με τον γοητευτικό Stephen και η ερωτική τους σχέση θα είναι θυελλώδης. 

Προσωπικές σκέψεις

Ο James Kent επανέρχεται μετά από το Testament of Youth, για να σκηνοθετήσει πέντε χρόνια αργότερα μία ακόμη δραματική ταινία εποχής με φόντο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ιστορία ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι : 
- σε κάθε πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά μόνο ηττημένοι, και 
- κατά τη διάρκεια της Βρετανικής κατοχής στη Γερμανία δεν υπήρχαν μόνο οι καλοί Βρετανοί στη μία πλευρά και οι κακοί Γερμανοί από την άλλη.
Το πρώτο προκύπτει από το γεγονός ότι και οι δύο οικογένειες, που θα συγκατοικήσουν στο σπίτι του Γερμανού Αρχιτέκτονα στο Αμβούργο, έχουν τις δικές τους βαρύτατες απώλειες από τους βομβαρδισμούς. 
Το δεύτερο προκύπτει τόσο από το σκληρό καθεστώς κατοχής της πόλης του Αμβούργου από τους Συμμάχους, που καθημερινά εκτελούν πολίτες για ασήμαντη αφορμή, όσο και από τον υποβιβασμό και την υποταγή αξιόλογων Γερμανών, που δεν υπήρξαν Ναζί και υφίστανται τους εξευτελισμούς της ήττας. 
Η χειρότερη, βέβαια, συνέπεια του πολέμου - και κάθε πολέμου - είναι η εξαθλίωση των ορφανών παιδιών. Ζουν ολομόναχα και πεινασμένα μέσα στα ερείπια χωρίς την παραμικρή μέριμνα, γι’ αυτό εύκολα φανατίζονται, οργανώνονται στην Ομάδα 88 και γίνονται έρμαια και εκτελεστικά όργανα των Γερμανών Ναζί που έχουν επιβιώσει μετά τον πόλεμο. Ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει σε όλα αυτά ο Βρετανός Συνταγματάρχης Lewis Morgan. Παρόλο που υπήρξε σκληρός πολεμιστής, δείχνει κατανόηση και ευσπλαχνία, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του, προς τους Γερμανούς αμάχους.  

Η ταινία επιφανειακά είναι μια ιστορία πάθους. Στο βάθος, όμως, πρόκειται για μια ιστορία τραυματισμένων από τον πόλεμο ψυχών, που προσπαθούν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους και να αποκτήσουν αξιοπρέπεια και ισορροπημένο ψυχικό κόσμο. Χωρίζεται ευκρινώς σε δύο διαφορετικά μέρη. 
Από τη μία πλευρά υπάρχει το Ιστορικό μέρος του πολέμου και των συνεπειών του. Τα ζητήματα που εξετάζονται τοποθετούνται μεν χρονικά στο 1946 αλλά αφορούν και τους πολέμους που διεξάγονται στην εποχή μας.  
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι προσωπικές σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα σε νικητές και ηττημένους. Και αυτές φέρουν ανάγλυφη τη σφραγίδα της ανασφάλειας και της υποψίας, που έχει ήδη δημιουργήσει ο πόλεμος. 
Ο James Kent επιλέγει εσκεμμένα να μην καλύψει επαρκώς το Ιστορικό μέρος, καθώς περιορίζει την ιστορία του κυρίως στα δωμάτια και στα σαλόνια μέσα στα οποία συγκρούονται και ερωτεύονται με πάθος οι ήρωες, προσπαθώντας να γιατρέψουν τις πληγές τους. Γι’ αυτό, παρά τη δυνατή σεξουαλική έλξη του Stephen και της Rachael, η σχέση τους δεν πείθει για τη γνησιότητά της. Αυτό δεν οφείλεται ασφαλώς σε υποκριτικό έλλειμμα. Έχει να κάνει με τον εσωτερικό τους κόσμο, τις τραγωδίες που βίωσαν και βέβαια την εξέλιξη και το τέλος της ιστορίας.

Η ταινία είναι μια προσεγμένη παραγωγή με κορυφαίο στοιχείο την άψογη φωτογραφία του Franz Lustig, που τονίζει τόσο τη φωτεινότητα του χιονιού στον Παράδεισο της Ειρήνης, που πρέπει να είναι το σπίτι, όσο και το ζοφερό περιβάλλον μιας κατεστραμμένης από τον Πόλεμο πόλης, που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Πολλές φορές ο φακός εστιάζει με ακρίβεια στο αφοπλιστικά όμορφο και εκφραστικό πρόσωπο της Keira Knightley, που είναι για μία ακόμη φορά εξαιρετικά πειστική σε ένα ρόλο εποχής που της ταιριάζει απόλυτα.















Είναι γνωστή η διαχρονική αδυναμία μου στο πρόσωπο της Keira Knightley, που υποδύεται την Rachael. Έτσι, εκτός από τις πρόσφατες ταινίες της The Imitation Game και Colette θα σας παραπέμψω ακόμη και σε μια ξεχωριστή ανάρτησή μου για την ίδια με τίτλο Keira Knightley Tribute - All of her movies.
Η εξαιρετική ερμηνεία του Jason Clarke (Zero Dark Thirty, Mudbound, Everest), στον ρόλο του Lewis Morgan, δείχνει το πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, αφού καταφέρνει να σηκώσει με επάρκεια το συναισθηματικό φορτίο τόσο το ατομικό όσο και αυτό του τέλους της ταινίας. 
Ο βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα για την τηλεοπτική σειρά Big Little Lies, Alexander Skarsgård (The Legend of Tarzan), υποδύεται πολύ πειστικά τον ψυχρό και ευγενικό Γερμανό Αρχιτέκτονα Stephen Lubert.
Ενδεχομένως, ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της ταινίας είναι η Freda, την οποία υποδύεται η πολύ όμορφη Flora Thiemann, μια άγρια έφηβη που αντιδρά ως εξαγριωμένη κόμπρα όταν οι δύο Βρετανοί ένοικοι του σπιτιού της Rachael και Lewis προσπαθούν να την προσεγγίσουν ανθρώπινα. 
Το λεπτό soundtrack του Martin Phipps συμπληρώνει και εξωραΐζει τέλεια τις εικόνες. 


Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 108’

Βαθμολογία : 8/10

...............................................................

Το τρέιλερ της ταινίας