Coda

Είδος ταινίας: Μουσική, Δραματική
Σκηνοθεσία: Sian Heder
Σενάριο: Sian Heder και οι σεναριογράφοι Victoria Bedos (αρχική ιδέα), Stanislas Carré de Malberg, Éric Lartigau, Thomas Bidegain της ταινίας "La famille Bélier"
Πρωταγωνιστούν οι: Emilia Jones, Marlee Matlin, Troy Kotsur, Daniel Durant, Ferdia Walsh-Peelo, Eugenio Derbez, Amy Forsyth
Διάρκεια: 112’

Περίληψη 

Με εξαίρεση τη δεκαεπτάχρονη Ruby η τετραμελής οικογένεια ψαράδων Rossi είναι κωφάλαλη. Έτσι, εκτός από τις υποχρεώσεις της στο σχολείο, η νεαρή κοπέλα βοηθάει τους γονείς της Frank και Jackie αλλά και τον μεγαλύτερο αδερφό της Leo, προκειμένου να διατηρούν στο Gloucester της Μασαχουσέτης την αλιευτική επιχείρηση της οικογένειας, από την οποία βιοπορίζονται. Η παροχή βοήθειας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τόσο την παρουσία της στο αλιευτικό σκάφος τις πρώτες πρωινές ώρες της κάθε μέρας για το ψάρεμα όσο και την παρουσία της ως διερμηνέας στις μετά το ψάρεμα εμπορικές διαπραγματεύσεις. Στο μεταξύ η οικογένειά της δεν γνωρίζει ότι η Ruby έχει αναπτύξει με τα χρόνια ένα μεγάλο πάθος για τη μουσική και το τραγούδι. Η ίδια, για να κυνηγήσει το όνειρό της, εγγράφεται χωρίς δεύτερη σκέψη στη χορωδία του σχολείου. Εκεί θα συναντήσει τον γοητευτικό συμμαθητή της Miles και θα κάνουν ντουέτο στο τραγούδι. Ο εκκεντρικός διευθυντής της χορωδίας Bernardo Villalobos θα ανακαλύψει τις φωνητικές δυνατότητες της Ruby, θα της προσφέρει δωρεάν ιδιαίτερα μαθήματα και θα την ενθαρρύνει να προσπαθήσει μέσω οντισιόν να εγγραφεί σε ένα αναγνωρισμένο μουσικό πανεπιστήμιο.
Έτσι, αναπόφευκτα θα προκύψει το δίλημμα. Τι προέχει; Η συνοχή της οικογένειας, στη λειτουργία της οποίας είναι υπεραπαραίτητη η Ruby, ή το μέλλον της Ruby, που σε προσωπικό επίπεδο διαγράφεται λαμπρό;

Προσωπικές σκέψεις

Η κινηματογραφική βιομηχανία των ΗΠΑ αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί δοκιμασμένο υλικό, όταν δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι καλύτερο. Οτιδήποτε συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με μια προηγούμενη επιτυχία επιτρέπεται, με την ελπίδα ότι θα έχει την αποδοχή του κοινού. Κάθε τόσο ένα πρίκιουελ, ένα σίκιουελ ή ένα ριμέικ δεν είναι αναμφίβολα μια κακή ιδέα, ιδιαίτερα αν το πρωτότυπο έργο είναι ασυνήθιστο, αν έχει αναγνωρισμένη αξία και αν για κάποιο λόγο έμεινε, λόγω και της χώρας προέλευσής του, στην αφάνεια.  

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες είναι οι ταινίες που πραγματεύονται τις ιστορίες και τα προβλήματα της κοινότητας των κωφών. Μεταξύ αυτών τα θρίλερ τρόμου A Quiet Place και A Quiet Place Part II, τα οποία έφεραν στο προσκήνιο μία κωφάλαλη έφηβη, τη Millicent Simmonds, το πιο πρόσφατο ανεξάρτητο δράμα Sound of Metal και η γαλλική επιτυχημένη ταινία La famille Bélier. Η ταινία CODA (Child Of Deaf Adults), λοιπόν, είναι το αμερικανικό ριμέικ της ταινίας La famille Bélier. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ και να σας παραπέμψω στη σχετική ανάρτησή μου για την ταινία αυτή, όμως δεν θα το κάνω εφόσον έχουμε μπροστά μας επτά χρόνια μετά μια εντελώς φρέσκια υλοποίηση.

Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sian Heder (Orange Is the New Black) έδειξε μεγάλη ευαισθησία κατά τη διαδικασία του κάστινγκ, προσλαμβάνοντας κωφούς ηθοποιούς για τους ρόλους των κωφών. Αυτό, σαφώς και ενίσχυσε την αυθεντικότητα της ταινίας σε σχέση με τη γαλλική, στην οποία δεν συμμετείχαν κωφοί ηθοποιοί. Έτσι, η ταινία μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αν όχι καλύτερη, τουλάχιστον εφάμιλλη και εξίσου συγκινητική με την γαλλική έκδοση του 2014. Ο συναισθηματικός πυρήνας σχηματίζεται από τις στιγμές που τα μέλη της οικογένειας επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω της νοηματικής γλώσσας και χωρίς ούτε μία προφορική λέξη. Η Sian Heder αναπτύσσει μια αξιαγάπητη, συναισθηματική και αυθεντική ατμόσφαιρα που σχεδόν πάντα παραπέμπει σωστά ανάμεσα στο οικογενειακό δράμα, τον ήπιο ρομαντισμό και το ήρεμο χιούμορ. Η χρήση του ήχου και της έλλειψής του σε συγκεκριμένα σημεία καταφέρνει να βάλει τον θεατή στη θέση των πρωταγωνιστών, για να αντιληφθεί έναν κόσμο χωρίς ήχους. Η σιωπηλή σκηνή που η Ruby τραγουδάει στο σχολείο και οι γονείς δεν ακούνε τίποτα αλλά καταλαβαίνουν τι συμβαίνει από τις αντιδράσεις των θεατών είναι σπουδαία. Και βέβαια δεν είναι η μόνη. Όλες οι σκηνές είναι ευρηματικές είτε με τους έξυπνους και τολμηρούς διαλόγους είτε με τη συγκινητική εξέλιξή τους. Η πορεία της πλοκής παραμένει προβλέψιμη τις περισσότερες φορές. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι, για παράδειγμα, θα αναπτυχθούν ρομαντικά συναισθήματα μεταξύ της Ruby και του συμμαθητή του Miles, με τον οποίο κάνουν ντουέτο σε ένα τραγούδι. 



















Η όμορφη και εκφραστική Emilia Jones (Brimstone, Locke & Key), στον ρόλο της Ruby, είναι εκπληκτική, εφόσον σηκώνει στους ώμους της και απογειώνει όλη την ταινία. Η νεαρή Λονδρέζα ηθοποιός έκανε προετοιμασία επί οκτώ μήνες με μαθήματα νοηματικής γλώσσας, τραγουδιού και ψαρέματος, προκειμένου να πετύχει μια τόσο ευαίσθητη και συγκινητική ερμηνεία. Η βραβευμένη –με το Όσκαρ 1987 και τη Χρυσή Σφαίρα 1987 για την ερμηνεία της στην ταινία Children of a Lesser God– κωφή ηθοποιός Marlee Matlin ενσαρκώνει τη μητέρα της Ruby, τη Jackie. Η χημεία της με τον σύζυγό της Frank και τον γιο της Leo, τους οποίους υποδύονται αντίστοιχα οι επίσης κωφοί ηθοποιοί –ο συγκλονιστικά αυθεντικός Troy Kotsur και ο Daniel Durant–, είναι αξιομνημόνευτη. Συμπαθητικοί είναι και οι υπόλοιποι περιφερειακοί ρόλοι, όπως της Amy Forsyth, στον ρόλο της καλύτερης φίλης της Ruby, της Gertie,  του Ferdia Walsh-Peelo, στον ρόλο του αγαπημένου της Ruby, του Miles, αλλά και του Eugenio Derbez, στον ρόλο του με εκκεντρική συμπεριφορά διευθυντή της χορωδίας Bernardo Villalobos. Υπέροχη είναι και η μουσική του Marius De Vries, ο οποίος συμμετείχε στη μουσική επένδυση σπουδαίων ταινιών όπως οι La La Land, Moulin Rouge και Romeo + Juliet.

Η ταινία κέρδισε τέσσερα βραβεία στο Φεστιβάλ του Sundance 2021, τα περισσότερα βραβεία από οποιαδήποτε άλλη ταινία στην ιστορία του θεσμού.

Έκανε, μάλιστα, τη μεγάλη έκπληξη, για το 2022, κερδίζοντας  τα Όσκαρ της Καλύτερης ταινίας, του Καλύτερου Διασκευασμένου σεναρίου και του Καλύτερου Β' Ανδρικού ρόλου για τον κωφό ηθοποιό Troy Kotsur.


Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Βαθμολογία : 9/10

………………………………………………………………………………………..


Το τρέιλερ της ταινίας