Where the Crawdads Sing

Ελληνικός τίτλος: Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες
Είδος ταινίας: Δραματική, Μυστηρίου, Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Olivia Newman
Σενάριο: Delia Owens, Lucy Alibar
Παραγωγός: Reese Witherspoon
Πρωταγωνιστούν οι: Daisy Edgar-Jones, Taylor John Smith, Harris Dickinson
Διάρκεια: 125’

Περίληψη

Η εξάχρονη Kya Clark, εγκαταλειμμένη από τους γονείς, τους οικείους και τον αγαπημένο της αδελφό Jodie, αναγκάζεται να επιβιώσει εντελώς μόνη, σε ένα αφύλακτο σπίτι, ανάμεσα στους βάλτους του Barkley Cove της Βόρειας Καρολίνας των Η.Π.Α. Πηγαίνει μία μόνο μέρα στο σχολείο. Δεν αντέχει την απόρριψη των συμμαθητών της και συμβιβάζεται να ζήσει ανάμεσα στα πλάσματα του βάλτου, που δείχνουν να είναι πιο φιλικά απέναντί της. Η Kya μαθαίνει να αποκρυπτογραφεί τα σημάδια της φύσης μέχρι την ενηλικίωσή της, γύρω στο 1969. Η  ομορφιά της δεν αργεί να ανθίσει. Ασυνήθιστη, άγρια, άπιαστη πυροδοτεί την επιθυμία σε δύο αγόρια της περιοχής. Ο πρώτος είναι ο διακριτικός αλλά ανώριμος και αναποφάσιστος Tate Walker και η σχέση τους δείχνει να είναι ειλικρινής. Ο δεύτερος είναι ο επιθετικός Chase Andrews και η σχέση τους δείχνει να είναι άγρια, όπως αυτή του θηράματος και του αρπακτικού. 
Όταν το σώμα του Chase βρίσκεται άψυχο, ξαπλωμένο στους βάλτους που περιβάλλουν το σπίτι της Kya, οι υποψίες πέφτουν αναπόφευκτα στην απομονωμένη από την κοινωνία και ως εκ τούτου εύκολο να στοχοποιηθεί Kya. Οι μουρμούρες γίνονται αμέσως κατηγορίες και οι υποψίες… ακλόνητες βεβαιότητες. Έτσι, συλλαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Η δίκη της, εντός και εκτός του δικαστηρίου, παρασύρει την ιστορία προς το απρόβλεπτο και εκθαμβωτικό της τέλος.

Προσωπικές σκέψεις

Λίγες ώρες πριν δω την ταινία, επέστρεφα στο σπίτι με το αυτοκίνητο από μια διαδρομή περιμετρικά της πόλης της Κομοτηνής, στα εκατό περίπου μέτρα από την δήθεν πολιτισμένη περιοχή της. Είχα ανάψει τα φώτα, καθώς είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Ωστόσο, διέκρινα με δυσκολία στην αριστερή άκρη του δρόμου ένα κοριτσάκι -ήταν δεν ήταν έξι χρόνων-, που κρατούσε από το χέρι ένα αγοράκι δύο ή τριών χρόνων. Ήταν και τα δύο ξυπόλητα, βουτηγμένα στη λάσπη, με μαλλιά ανάκατα, με ρούχα σκισμένα, σχεδόν ένα και το αυτό με τη φύση, εγκαταλειμμένα από Θεό και ανθρώπους. Η εικόνα με συγκλόνισε. Σταμάτησα. Χαμήλωσα τα φώτα και τα παρακίνησα να περάσουν. Στο πρόσωπο του μικρού κοριτσιού διαγράφηκε ένα πικρό χαμόγελο. Πέρασαν απέναντι και χάθηκαν μέσα σε ένα ερειπωμένο μικρό σπίτι. Υποθέτω ότι δεν θα διέθετε ούτε καν τα στοιχειώδη. 
Ντράπηκα πολύ. Ντράπηκα πολύ, γιατί για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα με τον χειρότερο τρόπο ότι ζω σε μια πόλη και μια κοινωνία που δεν νοιάζεται για τα παιδιά αυτά. Μια κοινωνία που μπορεί να υποδέχεται με κάθε επισημότητα από το Άγιο Όρος την Ιερά Εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστίν», ενώ την ίδια στιγμή δείχνει να αδιαφορεί για τη φτώχεια, τον πόνο και την εγκατάλειψη που υπάρχει στα εκατό μέτρα από την δήθεν πολιτισμένη περιοχή της.

Με τις σκέψεις αυτές είδα στη συνέχεια την ταινία, που, χωρίς περιστροφές, με συγκλόνισε εξίσου. Δεν έχω διαβάσει το ομότιτλο βιβλίο της Delia Owens, οπότε δεν έχω γνώμη για το αν και πόσο πιστά αποδόθηκε στη μεγάλη οθόνη το μπεστ σέλερ της Συγγραφέα.
Ως προς τα υπόλοιπα, όμως, δικαιούμαι να έχω γνώμη. Η ταινία έχει ένα απλοϊκό σενάριο και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό. Αντίθετα, είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού της. Η υπόθεση δεν κουράζει με σύνθετες και περίπλοκες έννοιες, ενώ και η αγωνία για την επίλυση της δολοφονίας του Chase περιορίζεται σε δεύτερο πλάνο.   

Μπορεί να ξεκινάει ως θρίλερ, όμως σύντομα μετατρέπεται σε μια κλασική ιστορία ενηλικίωσης, με τα απολύτως απαραίτητα επεξηγηματικά αναδρομικά στοιχεία από τη ζωή της Kya. Μια ζωή ιδιαίτερα στενάχωρη, καθώς σε ηλικία μόλις έξι χρονών την εγκαταλείπουν σταδιακά πρώτα η μητέρα της, μετά ο Murphy, η  Mandy, η Missy, ο αγαπημένος της αδελφός Jodie, ο οποίος την προτρέπει να ακολουθήσει τη συμβουλή της μητέρας τους «Αν μπλέξεις ποτέ, τρέχα και κρύψου βαθιά στους βάλτους, εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες», και τέλος ο κακότροπος και βίαιος πατέρας της. 
Η Kya μένει ολομόναχη σε ένα αφύλακτο σπίτι ανάμεσα στους βάλτους. Χωρίς πολλές επεξηγηματικές λεπτομέρειες ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι η εξάχρονη Kya ταυτίζεται με τη φύση και τους νόμους της. Λειτουργεί μέσα στο οικοσύστημα του βάλτου, όπως όλα τα ζωντανά πλάσματά του. Επιστρατεύει όλες της τις δυνάμεις αλλά και την παρατηρητικότητα και τη στοργή της για όλα τα έμβια όντα, για να επιβιώσει. Η Σκηνοθέτης Olivia Newman, ενδεχομένως σεβόμενη τη μαλθακότητά μας και για να μην μας στενοχωρήσει περισσότερο, μας μεταφέρει αρκετά σύντομα από τη στενάχωρη παιδική ηλικία στην εφηβική ηλικία της Kya, που είναι πιο φωτεινή, καθώς περιλαμβάνει τους νεανικούς έρωτές της και τις προσπάθειές της ως φυσιοδίφη να αξιοποιήσει προς όφελός της τη βαθιά γνώση της γύρω από τα στοιχεία της φύσης.
















Από τη μία, λοιπόν, έχουμε το ομότιτλο μπεστ σέλερ της Delia Owens, ένα από τα πιο επιτυχημένα αμερικανικά λογοτεχνικά βιβλία των τελευταίων χρόνων, το σενάριο της Lucy Alibar (Beasts of the Southern Wild), τη σκηνοθεσία της Olivia Newman και την παραγωγή της Reese Witherspoon (Wild). Μια ταινία - γυναικεία υπόθεση. Από την άλλη έχουμε μια εκπληκτική πρωταγωνίστρια στον ρόλο της Kya. Tην ευαίσθητη, γλυκύτατη, επιφυλακτική με τους ανθρώπους αλλά και έτοιμη να δαγκώσει σαν πληγωμένο αιλουροειδές Daisy Edgar-Jones (Normal People). Ο Taylor John Smith είναι συμπαθής και ανθρώπινος ως Tate Walker. Ο Harris Dickinson (The King's Man) είναι απόλυτα πειστικός ως Chase Andrews και στις δύο πλευρές του χαρακτήρα του. Η Michael Hyatt και ο Sterling Macer Jr., το ζεύγος των μαύρων, που διακριτικά συμπαραστέκονται στην Kya, είναι συγκινητικοί ως Mabel και Jumpin'. Τέλος, ο David Strathairn (Nightmare Alley) στον ρόλο του δικηγόρου Tom Milton έχει ταυτιστεί με τον χαρακτήρα που υποδύεται με τρόπο εξαιρετικό. 
Η μουσική του Mychael Danna είναι ενδιαφέρουσα. Ο συνθέτης καταφέρνει εξίσου να τονίσει τις στιγμές έντασης, είτε δραματικές είτε ρομαντικές και πηγαίνει από το ένα είδος στο άλλο με μεγάλη ευκολία.
Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία με ανθρώπινους χαρακτήρες και ανθρώπινο μήνυμα!


Αλέξανδρος Παπαδόπουλος


Βαθμολογία : 8.5/10


………………………………………………………………………………………..


Το τρέιλερ της ταινίας