Η ταινία "Portrait de la jeune fille en feu" με τον Ελληνικό τίτλο "Το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται" της Γαλλίδας σκηνοθέτιδας και συγγραφέα Céline Sciamma καταπιάνεται με μια δυνατή γυναικεία ιστορία. Διαδραματίζεται στα τέλη του 18ου αιώνα σε ένα μικρό νησάκι της Βρετάνης στη Γαλλία και έχει ανάλογη θεματική με τις ταινίες Naissance des pieuvres, Tomboy και Girlhood, που όμως εξελίσσονται στη σύγχρονη εποχή. Στην προκειμένη περίπτωση η Céline Sciamma επέλεξε, ίσως και σκόπιμα, να κάνει για πρώτη φορά μια ταινία εποχής και να κινήσει τις ηρωίδες της σε μια περίοδο κατά την οποία η γυναίκα κυριολεκτικά ασφυκτιούσε από τα φαλλοκρατικά στερεότυπα.
Η ταινία προτάθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 2019 για τον Χρυσό Φοίνικα, όπως και στα Βραβεία Golden Globes και BAFTA Awards 2020 στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Και στα τρία επικράτησε η Νοτιοκορεάτικη ταινία Parasite. Όμως, στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών 2019 η Céline Sciamma κέρδισε το Βραβείο καλύτερου σεναρίου και το Βραβείο Queer Palm, που απονέμεται από το 2010 σε ταινίες με ΛΟΑΤΚΙ περιεχόμενο. Πρωταγωνιστούν οι Noémie Merlant, Adèle Haenel, Luàna Bajrami και Valeria Golino.Περίληψη
Προσωπική προσέγγιση
Για έναν λάτρη της εικόνας και του γυναικείου φύλλου η ταινία προσφέρει την απόλυτη εικαστική μέθεξη. Απίστευτη η φωτογραφία της Claire Mathon. Κάθε της σκηνή, από τις πάμπολλες που διαδραματίζονται είτε στο ήσυχο εσωτερικό του σπιτιού είτε στον περιβάλλοντα χώρο με τη φουρτουνιασμένη θάλασσα και τα βράχια της ακτής, είναι και ένας ολοκληρωμένος εικαστικός πίνακας πολύ υψηλού επιπέδου. Τα κοντινά πλάνα στα εκφραστικά πρόσωπα της Marianne και της Héloïse καθηλώνουν. Τα φορέματά τους με τα ζωηρά χρώματα - πράσινο κυπαρισσί για την Héloïse και γήινο κεραμιδί για τη Marianne - τονίζουν ακόμη περισσότερο τις λαμπερές παρουσίες τους σε κάθε χώρο.
Οι άντρες απουσιάζουν εντελώς από την ταινία, καθώς στο ελάχιστο που εμφανίζονται στην αρχή και στο τέλος της έχουν καθαρά διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Παρόλα αυτά η εξαιρετικά απλή πλοκή της ταινίας εξακολουθεί να οδηγείται από …έναν άντρα. Η Heloise αρνείται να γίνει αντικείμενο του βλέμματος του μελλοντικού άντρα της και του όποιου αδιάκριτου ζωγράφου. Στην πρώτη βόλτα της με τη Marianne τρέχει προς την ελευθερία του γκρεμού, σταματά, γυρίζει το κεφάλι, βγάζει την κουκούλα της βαριάς κάπας της και μας συστήνεται. Είναι ένα καταπιεσμένο πολύ όμορφο κορίτσι, με αριστοκρατικό τίτλο, με προδιαγεγραμμένο μέλλον, αλλά και ένα παρόν έτοιμο να πάρει φωτιά. Αντιστέκεται με σθένος να ποζάρει για το πορτρέτο της, στοχεύοντας να αναστείλει έναν αναπόφευκτο γάμο. Είναι ξεκάθαρο ότι προτιμά να καθορίσει όπως εκείνη θέλει την τύχη της. Πόσο εύκολο, όμως, θα είναι γι’ αυτήν στη συγκεκριμένη εποχή;
Από την άλλη, η Marianne έχει ένα πολύ δύσκολο έργο. Πόσο εύκολο είναι να περιγράψει ή να ζωγραφίσει το πορτρέτο μιας γυναίκας, παρατηρώντας μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, χωρίς να έχει πρόσβαση στον εσωτερικό της κόσμο; Το έργο της θα γίνει ακόμη πιο δύσκολο, όταν σταδιακά θα συνειδητοποιήσει ότι με την ολοκλήρωση του πορτρέτου θα έχει δρομολογήσει διαφορετικά από τις επιθυμίες της τόσο το δικό της μέλλον όσο πλέον και της αγαπημένης της Héloïse. Πόσο εύκολο είναι να το δεχτεί αυτό; Η απάντηση δίνεται με τρόπο μαγικό στην τελευταία σκηνή της ταινίας.
Η ταινία είναι ένας ύμνος για τη γυναίκα, την αγάπη, τον έρωτα και τη συντροφικότητα. Οι δυο γυναίκες εκτός του ότι έλκονται μεταξύ τους συναισθηματικά, πνευματικά και σωματικά, θα στηρίξουν με γυναικεία ευαισθησία και αλληλεγγύη και τη νεαρή υπηρέτρια Sophie. Η σκηνή που η Sophie κρατάει τρυφερά το χέρι ενός μωρού κατά τη διάρκεια μιας άμβλωσης που υφίσταται και την οποίαν επιχειρεί μια πρακτική μαμή της εποχής, είναι κατά τη γνώμη μου η εικαστικά απόλυτη σκηνή της ταινίας.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Διάρκεια : 121’
Βαθμολογία : 9/10
…………………………………………………………………………………
Το τρέιλερ της ταινίας
