Ευτυχία

Η "σχέση" μου με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν γνωρίσω τη γυναίκα μου. Από μικρός, αρχές της δεκαετίας του '60, βοηθούσα τον πατέρα μου στο μοναδικό τότε στην Κομοτηνή κατάστημα δίσκων και μουσικών ειδών "Ντο Ρε Μι". Ο λόγος νομίζω ότι εξηγήθηκε επαρκώς στην ανάρτησή μου Λάκης Χατζηκυριάκος (1946-2007).
Κάναμε παραγγελίες δίσκων, πουλούσαμε δίσκους, ηχογραφούσαμε τραγούδια αρχικά σε ταινίες με μπομπίνες μαγνητοφώνου και αργότερα σε κόμπακτ κασέτες C60 ή C90 κασετοφώνου. Η διαδικασία εγγραφής μιας κασέτας ήταν ιεροτελεστία. Έπρεπε να γράψουμε με προσοχή τον τίτλο του άλμπουμ στο πλάι και τους τίτλους των τραγουδιών στο πίσω μέρος. Και φυσικά να βάλουμε με μεγάλη προσοχή τα αυτοκόλλητα. Ωραίες δουλειές...
Το 1966 κίνησε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον μου ένα Ελληνικό τραγούδι. Ο 45 στροφών δίσκος βινυλίου "Πετραδάκι, πετραδάκι" σε μουσική Απόστολου Καλδάρα. Πουλούσε τρελά. Υπήρχαν λίστες αναμονής. Οι ενδιαφερόμενοι δήλωναν εξ αρχής αν προτιμούν την πρώτη εκτέλεση, με τον Μιχάλη Μενιδιάτη και την Άννυ Λιαροπούλου, ή τη δεύτερη εκτέλεση, με τον Νίκο Ξανθόπουλο από την ταινία "Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί". Πολλοί ήταν εκείνοι που επέλεγαν και τις δύο. 
Ταυτόχρονα, το 1966 ήταν - για μένα προσωπικά - η χρονιά της μεγάλης "χυλόπιτας". Κορίτσια από τη θεωρούμενη ανώτερη κοινωνική τάξη της Κομοτηνής (!) απέρριπταν τις προτάσεις μου με συνοπτικές διαδικασίες, προφανώς λόγω της "ταπεινής" καταγωγής μου. Έτσι, παρόλο που βασικά άκουγα Beatles και Rolling Stones, μου ήταν αδύνατον να προσπεράσω εύκολα τους στίχους του τραγουδιού "Πετραδάκι, πετραδάκι".
"…Τα ψηλά τα σκαλοπάτια όσες τ' ανεβήκανε βρήκαν πλούτη, μεγαλεία μα καρδιά δε βρήκανε.
Για μια πλούσια αγάπη τη δική μου πρόδωσες και το ταπεινό τσαρδί μου μου το περιφρόνησες…"
Δεν μπορούσα, όμως, να ξεπεράσω και τη Στιχουργό του. Το όνομά της; Εντυπωσιακό! Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Respect!
Κάπως έτσι, ως έφηβος με λαϊκή καταβολή και γνήσια περιέργεια ανέτρεξα τότε στις λίστες των δισκογραφικών εταιρειών και ασχολήθηκα με τα τραγούδια της. Μέχρι τότε τα γνώριζα, όπως και οι περισσότεροι, από τους ερμηνευτές και τους μουσικοσυνθέτες τους. Φυσικά εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα και την ευθυβολία των στίχων της. Από τότε συνειδητοποίησα ότι οι στίχοι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου αποτύπωναν τη λαϊκή ψυχή και την απίστευτη συναισθηματική νοημοσύνη της.  

Περίληψη

Μικροπαντρεμένη, με έναν άντρα που ποτέ της δεν αγάπησε και που την είχε εγκαταλείψει από καιρό για την ασφάλεια της Αθήνας, η Ευτυχία θα αφήσει μαζί με τη μητέρα της τη λατρεμένη της γενέτειρα, τη Μικρά Ασία, όταν είχε ήδη τυλιχτεί στις φλόγες, έχοντας στην αγκαλιά της και τις δύο ανήλικες θυγατέρες της. Στην Ελλάδα από πολύ νωρίς θα χτυπήσει μέσα της το σήμαντρο της αντισυμβατικότητας. Γρήγορα θα εγκαταλείψει τον βαρετό και συντηρητικό σύζυγό της, για να ακολουθήσει την τύχη της ως ηθοποιός στα θεατρικά μπουλούκια. Η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου θα εξελιχθεί σε μια από τις σπουδαιότερες Στιχουργούς του Ελληνικού τραγουδιού. Θα συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, όπως ο Χιώτης, ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Χατζιδάκις κ.α. Η ανατρεπτική της στάση απέναντι στη ζωή και η μεγάλη της αδυναμία στον τζόγο θα την οδηγήσουν σε οικονομικά αδιέξοδα. Έτσι, θα αναγκάζεται συχνά να χαρίζει σχεδόν τους στίχους της, για να επιβιώνει.

Προσωπική προσέγγιση

Για τη δραματική βιογραφική ταινία του Άγγελου Φραντζή "Ευτυχία" δεν έχω και πολλά να γράψω. Αν κριθεί ως ηθογραφικό πορτραίτο της σπουδαίας δημιουργού, έχουμε μια αξιοπρεπέστατη Ελληνική παραγωγή με προσεγμένες ερμηνείες από πέντε τουλάχιστον συντελεστές της. 
- Την Κάτια Γκουλιώνη, που ενσαρκώνει πειστικά την Ευτυχία από τη μέρα που αποχαιρέτησε τα πάτρια εδάφη της Μικράς Ασίας μέχρι τη μέρα που πέθανε η λατρεμένη της μητέρα, 
- Την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, που υποδύεται πολύ εκφραστικά την Ευτυχία σε προχωρημένη ηλικία, 
- Τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, εκπληκτικός στον ρόλο του Γιώργου, δεύτερου συζύγου της Ευτυχίας, 
- Τη Ντίνα Μιχαηλίδου, υπέροχη στον ρόλο της μάνας Μαριόγκας, και 
- Τον Θάνο Τοκάκη στον ρόλο του Λουκά, επιστήθιου φίλου της Ευτυχίας, ομοφυλόφιλου, που δίνει λελογισμένες δόσεις χιούμορ για να μην βαρύνει το δράμα ανεπανόρθωτα. 
Ξεχωριστές είναι και οι ερμηνείες του Παύλου Ορκόπουλου και της Ευαγγελίας Συριοπούλου.







Συνολικά, πάντως, η ταινία έχει και αδύνατα σημεία. Με εξαίρεση την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής οι εναλλαγές της Ιστορίας περνούν και δίνουν την εντύπωση ότι δεν αγγίζουν σχεδόν καθόλου τους ήρωες. Τα χρόνια της Κατοχής, της απελευθέρωσης, του Εμφυλίου, της Μετεμφυλιακής Ελλάδας του σπαραγμού, της αστάθειας, του μίσους, της Χούντας των συνταγματαρχών θα μπορούσαν να συνθέσουν μια τοιχογραφία εξίσου δυνατή με την εξιστόρηση της ζωής της Ευτυχίας.  
Το εύρημα με τη διαδικασία βράβευσης της Στιχουργού σε πάνελ με όλες τις μουσικές προσωπικότητες της εποχής στο στυλ του …"Στην Υγειά μας ρε Παιδιά" με κονφερασιέ τον Φοίβο Δεληβοριά ήταν μάλλον ατυχές και μη πειστικό. 
Η προσπάθεια του Σκηνοθέτη να επιτύχει - με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στη σκηνή της απώλειας της κόρης της αυτό που είχε πετύχει ο Παντελής Βούλγαρης στην ταινία "Μικρά Αγγλία" με τη σκηνή της Πηνελόπης Τσιλίκα, ως Όρσας -, δεν ευοδώθηκε. Η σκηνή με την Πηνελόπη  Τσιλίκα - Όρσα έχει καταγραφεί ως μία από τις πιο δυνατές σκηνές στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο. Και είναι αληθινά δύσκολο να επαναληφθεί.   
Τέλος, τα σπουδαία τραγούδια της Στιχουργού δεν αξιοποιούνται ιδανικά. Πολλά από αυτά δεν συμβαδίζουν με τον ρυθμό της αφήγησης και άλλα δεν αποδίδονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 123’

Βαθμολογία : 7.5/10

.........................................................

Το τρέιλερ της ταινίας