25 Ιανουαρίου 2015: Δύο ετερόκλητα κόμματα με μοναδικό συνεκτικό στοιχείο την αντιμνημονιακή ρητορική τους σχηματίζουν την "πρώτη φορά Αριστερά" κυβέρνηση στην Ελλάδα. Τα ποσοστά που δίνει στα κόμματα αυτά ο κουρασμένος ελληνικός λαός, μετά από πέντε χρόνια αδιέξοδης λιτότητας και δύο σκληρά μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι 36,34% και 4,75%.
5 Ιουλίου 2015: Μετά από μία αλλοπρόσαλλη και ατελέσφορη διαπραγμάτευση με τους εταίρους ο πρωθυπουργός αιφνιδιάζει με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος (ΟΧΙ ή ΝΑΙ στην πρόταση συμφωνίας των δανειστών). Ο υπερήφανος ελληνικός λαός με κλειστές τις τράπεζες υπερψηφίζει το ΟΧΙ (που είναι η πρόταση της κυβέρνησης) με ποσοστό 61,30%, προσβλέποντας ασφαλώς σε μια καλύτερη συμφωνία.
12 Ιουλίου 2015: Ο πρωθυπουργός υπογράφει τελικά μια επαχθέστερη συμφωνία από αυτήν του δημοψηφίσματος, ένα τρίτο σκληρό μνημόνιο. Αμέσως μετά από την ψήφισή του (με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης) στη Βουλή και προκειμένου να απαλλαγεί από τους διαφωνούντες βουλευτές του κόμματός του προκηρύσσει πρόωρες εκλογές.
20 Σεπτεμβρίου 2015: Τα ίδια δύο ετερόκλητα κόμματα με μοναδικό συνεκτικό στοιχείο την πρώην αντιμνημονιακή και νυν μνημονιακή (…έστω με πόνο ψυχής !!!) ρητορική τους συνεχίζουν την "πρώτη φορά Αριστερά" κυβέρνηση στην Ελλάδα. Τα ποσοστά που τους έδωσε ο κουρασμένος ελληνικός λαός, μετά από έξι χρόνια αδιέξοδης λιτότητας και τρία σκληρά μνημόνια, ο υπερήφανος ελληνικός λαός του δημοψηφίσματος, που ουδόλως προβληματίσθηκε από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ο απελπισμένος από "το παλιό (…έστω κι αν στο ποσοστό της κυβέρνησης κρύφτηκε κάμποσο από αυτό)" ελληνικός λαός, ο φοβισμένος ελληνικός λαός, ο "βάλτε ό,τι εσείς θέλετε" ελληνικός λαός, …..ήταν 35,46% και 3,69%.
Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου δεν μπορώ παρά να ευχηθώ ευγενικά "Χρόνια πολλά". Όμως, για όλα όσα μας έχουν συμβεί, για όλα όσα μας συμβαίνουν και για όλα όσα θα μας συμβούν δεν έχω καταλήξει για το ποσοστό ευθύνης των πολιτικών μας και το αντίστοιχο των Ελλήνων ψηφοφόρων. Έτσι, στη συνέχεια θα προσπαθήσω να βοηθήσω απλά στη διαμόρφωση των δικών σας ποσοστών.
Για την πολιτική, τους πολιτικούς και για τα όσα συνέβησαν στο 2015, ανάμεσα σε πολλά, έχω ξεχωρίσει:
- Την ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου "Ένας χρόνος μετά"
- Τη συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στην εφημερίδα Guardian
- Το προσεγμένο ντοκιμαντέρ παραγωγής μεταξύ άλλων και του Paul Μason
Για τον ελληνικό λαό θα ανατρέξω στον Θεόδωρο Πάγκαλο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον έχω και σε εκτίμηση. Όμως θεωρώ ότι κατά την παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Παπανδρέου "Έρωτας και Εξουσία" ξεπέρασε τον εαυτό του. Τι είπε;
- Πρώτα αποκάλυψε την ακόλουθη συνομιλία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου:
Θ. Πάγκαλος: Πρόεδρε, εμείς έχουμε μια θέση ως κόμμα και εσύ ο ίδιος ως αρχηγός του κόμματος κατά της συμμετοχής μας στην ΕΟΚ. Να κάνουμε ένα δημοψήφισμα, να βγούμε από την ΕΟΚ και να έχουμε μια σχέση με αυτήν τύπου Νορβηγίας.
Α. Παπανδρέου: Άσε τα, αυτά ήταν προεκλογικά. Θόδωρε, εάν πίστευαν ότι θα φεύγαμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ δεν θα κερδίζαμε ποτέ τις εκλογές.
Θ. Πάγκαλος: Και τότε γιατί ο λαός ήταν ενθουσιασμένος όταν τα λέγαμε;
Α. Παπανδρέου: Μα, ο Έλληνας μικροαστός αρέσκεται να λέει ορισμένα πράγματα και να του τα λένε αλλά δεν θέλει να εφαρμοστούν.
- Και στη συνέχεια έδωσε τη δική του άποψη: "Ο Έλληνας μικροαστός είναι κάποιος που θέλει να αγοράζει φτηνά και να πουλάει ακριβά, κάτι που όμως δεν γίνεται σε μεγάλους αριθμούς, δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, μόνο μερικοί. Και αυτό γενικεύεται: Ο μικροαστός δεν θέλει να πληρώνει φόρους, αλλά το κράτος να λειτουργεί στην εντέλεια, να απολαμβάνει παιδεία, υγεία, τάξη και ασφάλεια κ.λπ. Και βεβαίως στο σεξουαλικό και αισθηματικό πεδίο, ο μικροαστός θέλει να έχει μια μητέρα αγία, μια κόρη παρθένα και μια σύζυγο απόλυτα πιστή και αυτός να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό όμως δεν γίνεται, εφόσον πρέπει να συναναστρέφεται κόρες ή μητέρες κάποιων άλλων."
Τέλος, και για να μην αδικήσω εντελώς την παρούσα κυβέρνηση, και μάλιστα στα γενέθλιά της, θεωρώ ότι πέτυχε και κάτι: Ίσως βοήθησε τον ελληνικό λαό να συνειδητοποιήσει πλήρως ότι δεν μπορεί να πιστεύει ούτε σε μία λέξη από αυτές που ακούει από τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου, που καμώνονται ότι κυβερνούν ή αντιπολιτεύονται. Και λέω ίσως γιατί με τον ελληνικό λαό ποτέ δεν μπορείς να είσαι εντελώς σίγουρος. Οπότε; Μήπως έτσι φτάνουμε σε πλήρες αδιέξοδο; Όχι βέβαια. Ως γνωστόν στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Απλά πιστεύω ότι πρωθυπουργός της επόμενης Βουλής θα είναι αυτός που θα κοινοποιήσει όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό, όπως ακριβώς θα του την υπαγορεύσουν οι Θεσμοί, η Angela Merkel και ο Wolfgang Schäuble. Οτιδήποτε άλλο θα είναι τεράστια έκπληξη και προσβολή της νοημοσύνης μας. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για τα κόμματα με ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Τα υπόλοιπα κόμματα ή και πρόσωπα, που προτείνουν την απεξάρτησή μας από την Ευρώπη, θα πρέπει να κοστολογήσουν και να φωτίσουν επαρκώς τις επιλογές τους, μήπως και πείσουν έναν λαό σε πλήρη απόγνωση ότι ναι υπάρχει κι άλλος δρόμος.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
