Π.Κ.Ρ. - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2015

Προλογικό σημείωμα : Δώρα Κάσσα Παπαδοπούλου

Φίλες και Φίλοι.

- Για 4^η χρονιά, εδώ, στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Ν. Ροδόπης γινόμαστε μια παρέα, σήμερα 21 Μαρτίου, μέρα της εαρινής ισημερίας, και γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα της ποίησης.

- Φέτος διαβάζουμε ποιήματα και παίζουμε μουσικές με θέμα τους νέους. Είναι κι αυτή μια κάποια μονομερής ενέργεια, για να χρησιμοποιήσω έναν όρο της εποχής, που σώζει όσους την υιοθετούν, τουλάχιστον από την ανία του καναπέ και από τον ζόφο που εκπέμπουν τα μέσα ενημέρωσης.

- Για φέτος, λοιπόν, επιλέξαμε ως θέμα αυτής της ποιητικής και μουσικής συνάντησης τους νέους.

Και είναι εύλογη επιλογή, θα μου πείτε, εφόσον οι νέοι βρίσκονται στο επίκεντρο της ανθρωπιστικής κρίσης με το 60% της ανεργίας τους, παρόλο που αποτελούν την πιο προικισμένη από επιστημονική και τεχνολογική άποψη μεταπολεμική γενιά.
- Για μας εδώ, στην Πολιτιστική Κίνηση, οι νέοι είναι η φωτεινή πλευρά της ζωής μας, το πιο δυναμικό και δημιουργικό στοιχείο της.

Νιώθουμε γι’ αυτούς μόνο αγάπη, περηφάνια και ευγνωμοσύνη, γιατί ομορφαίνουν και εμπλουτίζουν με την παρουσία, τις ιδέες και τις πράξεις τους την καθημερινότητά μας.

- Γι’ αυτό και η εκδήλωσή μας θα αρχίσει μ’ έναν νεανικό, θα έλεγα, τρόπο:

Α. Πρώτα θα προβάλουμε ηλεκτρονικά το τρέιλερ του θεατρικού έργου, που ανεβάζει με νεανικό ενθουσιασμό η θεατρική μας ομάδα στις 27, 28, 29 και 30 Μαρτίου. Πρόκειται για το έργο του Έντουαρντ Άλμπι «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ».

Β. Μετά θα προβάλουμε ένα βίντεο με ένα μελοποιημένο ποίημα του συμπολίτη μας, γιατρού και ποιητή, Χασάν Αχμέτ.

Αναφέρεται σ’ έναν λαϊκό ήρωα, τον Νασρεντίν Χότζα, που διαπαιδαγώγησε με τη λαϊκότητα και τη θυμοσοφία του πολλές παλαιότερες γενιές.

Το ποίημα μελοποίησε ο μουσικός Χάρης Τίλιος, γέννημα - θρέμμα της Πολιτιστικής Κίνησης Ν. Ροδόπης.

Μαζί του τραγουδά η Στέλα Τζεβελεκίδου και ταυτόχρονα έχουν και οι δύο την αισθητική επιμέλεια του όλου εγχειρήματος.

Χαιρόμαστε που επέλεξαν το χώρο της Πολιτιστικής Κίνησης, μέσα στον οποίο κυριολεκτικά μεγάλωσαν, για να παρουσιάσουν για πρώτη φορά στο κοινό της πόλης αυτήν την επιμελημένη καλλιτεχνική δουλειά.

...............................................................................

Το Παραμύθι του Νασρεντίν Χότζα (Nasreddin's Tale)

Στίχοι: Χασάν Αχμέτ

Μουσική: Χάρης Τίλιος

 

........................................................................................

Βίντεο και φωτογραφίες της εκδήλωσης :

Π.Κ.Ρ. - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2015 – Τραγούδια

Αποσπάσματα από τα τραγούδια που ακούστηκαν στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Ν. Ροδόπης στη βραδιά για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου 2015).

Π.Κ.Ρ. - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2015 – Απαγγελίες

Αποσπάσματα από τις απαγγελίες που ακούστηκαν στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Ν. Ροδόπης στη βραδιά για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου 2015).

..........................................................................................

Στη διάρκεια της βραδιάς η Καίτη Σταμπόλη και η Ελένη Μελανοφθαλμίδου επέλεξαν και απέδωσαν με μοναδικό η καθεμιά τους τρόπο το ποίημα του Αζίζ Νεσίν «Σώπα μη μιλάς».

Επειδή μας συγκίνησαν και μας συγκλόνισαν, θα θέλαμε να μοιραστούμε και με εσάς τα ίδια συναισθήματα.

Παραθέτουμε, λοιπόν, το ποίημα κι ελπίζουμε να σας κάνουμε να νιώσετε καλύτερα…..

Αζίζ Νεσίν - Σώπα μη μιλάς

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή

κόψ’ τη φωνή σου, σώπασε

κι επιτέλους

αν ο λόγος είναι άργυρος

η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις

που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα

μού ‘λεγαν: «σώπα».

Στο σχολείο μού ‘κρυψαν την αλήθεια τη μισή

και μού ‘λεγαν: «εσένα τι σε νοιάζει; σώπα!»

Με φιλούσε το πρώτο αγόρι

που ερωτεύτηκα και μού ‘λεγε:

«κοίτα, μην πεις τίποτα, και…σώπα!»

Κόψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε.

Κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια

«τι σε νοιάζει, μού ‘λεγαν,

θα βρεις το μπελά σου – τσιμουδιά, σώπα».

Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι:

«μη χώνεις τη μύτη σου παντού,

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, και σώπα».

Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα ‘μαθα να σωπαίνουν.

Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός

κι ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή που του έλεγε «σώπα».

Στα χρόνια τα δίσεχτα οι γείτονες με συμβούλευαν:

«μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα και σώπα».

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή

μας ένωνε όμως το «σώπα».

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι κι οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του «σώπα»,

και μαζευτήκαμε πολλοί,

μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη

αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα

κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το «σώπα».

Μεγάλη τέχνη αυτή, το «σώπα».

Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στην πεθερά σου

κι αν νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου

και κάν’ την να σωπάσει.

Κόψ’την σύρριζα.

Πέταχ ‘την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο απ’ τη στιγμή

που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα ‘χεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.

Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου

και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά

να μιλάς χωρίς να μιλάς

να λες «έχετε δίκιο, είμαι με ‘σας».

Αχ, πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς

και δεν θα μιλάς,

θα γίνεις φαφλατάς,

θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως.

Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις

κόψε τη γλώσσα σου.

Για να ‘σαι τουλάχιστον σωστός

στα σχέδια και τα όνειρά μου

ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς

κρατώ τη γλώσσα μου

γιατί νομίζω πως θα ‘ρθει η στιγμή

που δε θ’ αντέξω

και θα ξεσπάσω και δε θα φοβηθώ και θα ελπίζω

και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ’ έναν φθόγγο

μ’ έναν ψίθυρο μ’ ένα τραύλισμα με μια κραυγή

που θα μου λέει: ΜΙΛΑ !