Indignation

Ο Marcus Messner είναι ένας νεαρός Εβραίος και ζει μαζί με τους γονείς του στο Newark του Νew Jersey. Από μικρός βοηθάει στο Κρεοπωλείο του πατέρα του και ως άριστος μαθητής καταφέρνει να πάρει υποτροφία για να σπουδάσει Νομική στο κολλέγιο του Ohio. Οι σπουδές του, εκτός από εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή, αποτελούν και τη μόνη διέξοδο αποφυγής της στράτευσής του για τον πόλεμο στην Κορέα. Ο Marcus θα απομακρυνθεί από τους υπερπροστατευτικούς γονείς του, θα προσπαθήσει να ενταχθεί στο κολλέγιο με τη δική του ιδεολογία κοινωνική και θρησκευτική, θα αγωνιστεί για τα δικά του θέλω και βέβαια θα ερωτευτεί, έχοντας να αντιμετωπίσει το υπερσυντηρητικό περιβάλλον του κολλεγίου και την άλλο τόσο συντηρητική και θρησκόληπτη κοινωνία της Αμερικής της δεκαετίας του '50. Ταυτόχρονα θα κληθεί να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις για τη ζωή του και το μέλλον του…

Το Indignation αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Philip Roth και είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του James Schamus, αγαπημένου σεναριογράφου του Ang Lee, καθώς έχει μία υποψηφιότητα για Όσκαρ το 2006 με το Brokeback Mountain και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ το 2001 με το Crouching Tiger, Hidden Dragon. Στο Indignation αναλαμβάνει, βέβαια, και το σενάριο, δίνοντάς μας μια εξαιρετική ταινία - σπουδή για την ενηλικίωση, για τη ζωή και τον θάνατο. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το έργο αρχίζει ως εξής, καθώς υπάρχει το θλιβερό γεγονός με τον θάνατο ενός αγαπημένου συμμαθητή του Marcus στο πόλεμο της Κορέας : 

"Είναι σημαντικό να καταλάβουμε για τον θάνατο...ότι αν και γενικά δεν έχουμε επιλογή για το θέμα...θα σου συμβεί όταν σου συμβεί.

Υπάρχουν λόγοι που πεθαίνεις. Υπάρχουν αιτίες...μια αλυσίδα γεγονότων συνδεδεμένων από νομοτέλεια...και αυτά τα γεγονότα περιλαμβάνουν αποφάσεις που έχεις πάρει εσύ.

Πώς κατέληξες εδώ, αυτή τη συγκεκριμένη μέρα...αυτή τη συγκεκριμένη ώρα...να σου συμβαίνει αυτό το συγκεκριμένο γεγονός;"

Αποφάσεις….

Όλη μας η ζωή είναι μια σειρά από αποφάσεις που παίρνουμε ή δεν παίρνουμε. Όσο πιο σημαντική είναι μια απόφαση για τη ζωή μας τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούμε ότι ουδείς άλλος μπορεί να αποφασίζει για μας και ουδείς είναι σε θέση να μας απαλλάξει από την ευθύνη της ζωής μας. 

Είναι σχετικά λίγοι - και ως εκ τούτου άξιοι θαυμασμού - οι τολμηροί τύποι που κυνηγούν τους στόχους τους, με το ανάλογο τίμημα βέβαια, χωρίς να τους εμποδίζουν οι όποιοι δικαιολογημένοι φόβοι τους, ο στενός οικογενειακός και ο κοινωνικός τους περίγυρος.  

Οι περισσότεροι, όμως, στις μικρές ή μεγάλες στιγμές της ζωής τους αισθάνονται εντελώς ανίκανοι να αποφασίσουν : Σαν να μην ξέρουν τι θέλουν και τι προσδοκούν. Και τότε, αναπόφευκτα, βρίσκονται αντιμέτωποι με διάφορα βασανιστικά ερωτήματα "Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρω τι θέλω;", "Γιατί δεν τολμώ;", "Γιατί παραμένω στα ίδια;" κ.α., που δοκιμάζουν την αυτοεκτίμησή τους. Έτσι, πολλοί ξεκινούν ψυχοθεραπεία, επειδή αισθάνονται "κολλημένοι" και ανίκανοι να αποφασίσουν για τη ζωή τους, ενώ άλλοι αναπτύσσουν ψυχικές ή ψυχοσωματικές διαταραχές, άγχη, φοβίες, κατάθλιψη ή σωματοποιούν τα άγχη τους μεταβάλλοντας τα σε διάφορους πόνους και ενοχλήσεις. 

Και τότε τι γίνεται; 
Μια γενική κατεύθυνση είναι να συμμαχήσουμε με τον εαυτό μας στη δύσκολη διαδικασία της λήψης αποφάσεων με κάποιες επιμέρους κινήσεις, όπως : 

• Ας επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αρνείται να αποφασίσει : Όσο κι αν όλοι τριγύρω προσπαθούν να σε πείσουν ότι π.χ. το να αγοράσεις αυτοκίνητο, το να αλλάξεις δουλειά, το να βρεις σύντροφο είναι το πιο αυτονόητο και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, στην πραγματικότητα δεν είναι. Έχουμε κάθε δικαίωμα να φοβόμαστε, να διστάζουμε, να μην προχωράμε. O κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του ρυθμούς για να ξεπεράσει τους φόβους του και να αντιμετωπίσει κάποιες καταστάσεις στο σωστό για τον ίδιο timing.

• Ας ελαφρύνουμε το βάρος των αποφάσεων βάζοντας μικρούς στόχους : Ένας εξαρχής μεγάλος στόχος είναι ένας δύσκολα υλοποιήσιμος στόχος, καταδικασμένος τις περισσότερες φορές να καταρρεύσει στα πρώτα του βήματα. Μικροί πραγματοποιήσιμοι στόχοι, αντίθετα, είναι ικανοί να μας δώσουν μια πρώτη γεύση επιτυχίας και διάθεση για περισσότερη προσπάθεια.

• Ας μοιραζόμαστε το βάρος των αποφάσεων όσο γίνεται : H αίσθηση ότι υπάρχουν και άλλοι που νοιάζονται και συνεισφέρουν στις αποφάσεις μας μπορεί να είναι πολύ ανακουφιστική, έστω και αν δεν ακολουθήσουμε τελικά τις συμβουλές τους.

• Ας αποφασίζουμε θετικά : Είναι σαφώς πιο εύκολο να πραγματοποιήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε από αυτό που δεν θέλουμε να κάνουμε.

Και μετά από αυτήν την - έστω μακρά αλλά αναγκαία και σχετική με το έργο - παρένθεση επανέρχομαι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα επεκταθώ περισσότερο στην γενικά πολύ απλή όσο και δυνατή υπόθεσή του. 

Θα εστιάσω στις δύο κορυφαίες σκηνές της ταινίας.

- Στην εντονότατη σχεδόν εικοσάλεπτη λεκτική αντιπαράθεση του Marcus με τον Caudwell, τον Κοσμήτορα του κολλεγίου, και 
- Στην ψυχικά φορτισμένη πεντάλεπτη συνομιλία του Marcus με την μητέρα του Esther Messner στην αυλή του νοσοκομείου. 

Στα μεγάλα συν της ταινίας είναι οι άριστες ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών. Ο Logan Lerman (The Three Musketeers, The Perks of being a wallflower, Fury) έχει πλέον μεγαλώσει και στον ρόλο του Marcus παραδίδει μια ώριμη και μεστή ερμηνεία με το ήρεμο, φυσικό και πειστικό ύφος του. Το ίδιο εξαιρετική είναι η Sarah Gadon (Enemy, The Amazing Spider-Man 2, A Dangerous Method) στον ρόλο της σαγηνευτικής - και με διαταραγμένη ψυχική ισορροπία - αγαπημένης του Marcus. Εκπληκτικός είναι ο Tracy Letts στον ρόλο του Dean Caudwell και εξαιρετικοί οι Danny Burstein και Linda Emond στους ρόλους του πατέρα Max και της μητέρας Esther του Marcus. 

Σημείωση : Όσοι μεγαλώσατε κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 στις μικρές κλειστές κοινωνίες της επαρχίας και τυχαίνει να προέρχεστε από αυστηρές συντηρητικές οικογένειες θα ταυτιστείτε απόλυτα με τον πρωταγωνιστή της ταινίας και θα ξαναζήσετε συμπεριφορές, στιγμές και καταστάσεις που θα σας φανούν εξαιρετικά οικείες.

Διάρκεια : 110’

Βαθμολογία : 9.0/10  

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

........................................

Το τρέιλερ της ταινίας