Hotel Mumbai

Η ταινία "Hotel Mumbai" με τον Ελληνικό τίτλο "Επίθεση στη Βομβάη" του Ελληνοαυστραλού Σκηνοθέτη Anthony Maras περιγράφει τα πραγματικά περιστατικά από την αιματηρή επίθεση ομάδας νεαρών φανατισμένων Τζιχαντιστών τρομοκρατών σε επιλεγμένους στόχους στη Βομβάη της Ινδίας τον Νοέμβριο του 2008. 

Το σενάριο υπογράφουν ο John Collee και ο ίδιος ο Σκηνοθέτης. 

Πρωταγωνιστούν οι Dev Patel, Anupam Kher, Armie Hammer, Nazanin Boniadi, Tilda Cobham - Hervey και Jason Isaacs.

Περίληψη

26 Νοεμβρίου 2008. Ο Arjun εργάζεται ως σερβιτόρος στο πολυτελές Ξενοδοχείο Taj Mahal στη Βομβάη της Ινδίας. Ο Σεφ του Ξενοδοχείου Hemant Oberoi, στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει το προσωπικό του για την καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών, τούς τονίζει ότι "Ο φιλοξενούμενος είναι Θεός". 

Ανάμεσα στους επισκέπτες της ημέρας είναι η Μουσουλμανικής καταγωγής Ιρανοβρετανή κληρονόμος Zahra Kashani μαζί με τον Αμερικανό σύζυγό της David Duncan, τον Βρετανό γιο τους Cameron και τη νταντά του Sally. Είναι επίσης και ο πρώην Ρώσος πράκτορας Vasili Gordetsky. 

Τη νύχτα εκείνη μια ομάδα δέκα νεαρών φανατισμένων τρομοκρατών, που είχε δημιουργήσει ο φανατικός Τζιχαντιστής με το όνομα The Bull, φτάνει στη Βομβάη. Εκεί, ξεκινούν μια συντονισμένη επίθεση σε διάφορα στρατηγικά σημεία της πόλης μεταξύ των οποίων ο Κεντρικός Σταθμός, ένα Νοσοκομείο, ένας Κινηματογράφος, ένα Εβραϊκό Πολιτιστικό Κέντρο και το Taj Mahal Palace Hotel, σκοτώνοντας ανεξέλεγκτα πολίτες και τουρίστες. 

Η τοπική Αστυνομία δεν είναι ούτε εκπαιδευμένη, ούτε κατάλληλα εξοπλισμένη για να διαχειριστεί τις επιθέσεις και αναγκαστικά θα περιμένει για πολλές ώρες τις Ειδικές Δυνάμεις από το Νέο Δελχί. Οι Arjun, David, Zahra και Vasili παγιδεύονται στο Εστιατόριο του Ξενοδοχείου με αρκετούς άλλους επισκέπτες. Η Sally, χωρίς να γνωρίζει αρχικά τι συμβαίνει, παραμένει με τον Cameron στο δωμάτιο του Ξενοδοχείου. Ο David καταφέρνει να περάσει από τους τρομοκράτες και να φτάσει στο δωμάτιό τους. Ο Arjun ακολουθεί τις οδηγίες του Hemant Oberoi και συνοδεύει τους επισκέπτες στον ασφαλέστερο χώρο του Ξενοδοχείου, που δείχνει να είναι η τελευταία τους ελπίδα. 

Προσωπικές σκέψεις

Είχα γράψει για την ταινία The Aftermath : 

"Η χειρότερη, βέβαια, συνέπεια του πολέμου - και κάθε πολέμου - είναι η εξαθλίωση των ορφανών παιδιών. Ζουν ολομόναχα και πεινασμένα μέσα στα ερείπια χωρίς την παραμικρή μέριμνα, γι’ αυτό εύκολα φανατίζονται, οργανώνονται στην Ομάδα 88 και γίνονται έρμαια και εκτελεστικά όργανα των Γερμανών Ναζί που έχουν επιβιώσει μετά τον πόλεμο."

Είχα γράψει, επίσης, για την ταινία The Hate U Give :

"Από τους στίχους παλιού τραγουδιού του ράπερ Tupac Shakur : [Το μίσος που δίνεις στα βρέφη τσακίζει τους πάντες. Ό,τι μας δίνει η κοινωνία όταν είμαστε μικροί, γυρίζει εναντίον της όταν μεγαλώνουμε κι αγριεύουμε.] 

Αυτή ακριβώς είναι η ζημιά που προκλήθηκε στις Η.Π.Α. από τα πολλά χρόνια του ρατσισμού και της πολιτικής του μίσους για τους μαύρους. Κάτι ανάλογο, βέβαια, συμβαίνει και σήμερα με τους νέους που βιώνουν μακροχρόνιους και καταστροφικούς πολέμους στις πατρίδες τους."

Στο δραματικό, Ιστορικό θρίλερ "Hotel Mumbai" επιβεβαιώνονται απλά αυτές οι συνέπειες με την αιματηρή επίθεση τυφλής βίας από φανατισμένα και απελπισμένα παιδιά, που εκπαιδεύονται από τους φανατικούς καθοδηγητές. 

Είναι χαρακτηριστική η τηλεφωνική οδηγία του αρχηγού The Bull σε έναν από τους τρομοκράτες, τον Punjabi : 

- Εσείς νιώθετε ισχυροί. Εσείς νιώθετε ήρεμοι. Δεν υπάρχει φόβος στην καρδιά σας. Κοιτάξτε τους αδελφούς σας και δείτε με στα μάτια τους. Όλοι είσαστε σαν γιοι για μένα. Είμαι μαζί σας. Ο Θεός είναι μαζί σας. Ο παράδεισος σας περιμένει. Ο Θεός είναι μεγάλος.

Το αποτέλεσμα είναι φυσικά η φρίκη για τόσους και τόσους ανυποψίαστους πολίτες, αδιακρίτως καταγωγής ή κοινωνικής τάξης, που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να χάσουν τα πάντα στη ζωή τους. Όλο αυτό έχει καταγραφεί με τις πολύ σκληρές εικόνες από την αιματηρή επίθεση στη Βομβάη. Τα πραγματικά περιστατικά αποτυπώνονται εξαιρετικά στην ταινία του Anthony Maras, που ταυτόχρονα καταφέρνει να αναδείξει το κοντράστ ανάμεσα στη βίαιη ιδεολογία των Ισλαμιστών εξτρεμιστών και στο πνεύμα αλληλεγγύης των υπαλλήλων του Ξενοδοχείου Taj Mahal που έμειναν για να βοηθήσουν τους "ιερούς" επισκέπτες τους. Πρόκειται μια ιστορία θάρρους, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης με επίκεντρο την πολιορκία από τους τρομοκράτες περίπου χιλίων πελατών και πεντακοσίων υπαλλήλων του διάσημου Ξενοδοχείου. 

Όσοι παρακολουθήσουν την ταινία καλό είναι να προβληματιστούν σοβαρά για τα κηρύγματα φανατισμού, διχασμού και μίσους, που αφθονούν πλέον και στις αναρτήσεις του δικού μας διαδικτύου με αφορμή είτε την πολιτική κατάσταση, είτε τον αθλητισμό, είτε τη σεξουαλική ή άλλη ιδιαιτερότητα των ανθρώπων, καθώς και για τις ολέθριες συνέπειές τους.

Η ταινία βασίζεται σε ένα αξιόλογο καστ ηθοποιών. Ο Ινδικής καταγωγής Βρετανός Dev Patel μετά από τις πολύ σπουδαίες ταινίες Lion, Slumdog Millionaire και The Man Who Knew Infinity παίζει τον ρόλο του Arjun, ενός ταπεινού σερβιτόρου Σιχ (όνομα που προσδιορίζει μια από τις πολλές θρησκευτικές κοινότητες της Ινδίας). Μαζί με τον Anupam Kher, στον ρόλο του Σεφ Hemant Oberoi είναι οι ήρωες αυτής της ταινίας. Πολύ καλοί είναι επίσης οι Armie Hammer (Call Me by Your Name) στον ρόλο του David, Nazanin Boniadi ως Zahra, Tilda Cobham - Hervey ως Sally και ο Jason Isaacs στον ρόλο του σκληρού πρώην Ρώσου πράκτορα Vasili Gordetsky. Ανατριχιαστικά πειστικοί στους ρόλους τους είναι βέβαια και ….οι τρομοκράτες.

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 123’

Βαθμολογία : 9/10

...........................................................

Το τρέιλερ της ταινίας