Ό,τι απεύχομαι…

Τη Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου 2022, όλη η Ελλάδα έγινε μάρτυρας του μαρτυρικού πολύωρου εγκλεισμού πολλών πολιτών μέσα στα χιόνια. Πού; Στην Αττική οδό, βιτρίνα των ιδιωτών και της ιδιωτείας των αρμοδίων και των επιτελικών, στους ακριβά κοστολογημένους Εθνικούς δρόμους και στην πολύπαθη Σιδηροδρομική αρτηρία, που ενώνει τη Θεσσαλονίκη με την πρωτεύουσα.

Σκέψεις στοιχειώδεις που αναδύονται από τον εγκέφαλο. 
- Άραγε θα μας συνετίσει το κακό, που ήδη, τα τελευταία χρόνια, έχει πάρει διάφορες μορφές, εξαιτίας της ανικανότητας και του λαϊκισμού των φορέων εξουσίας αλλά και εξαιτίας της ανοχής και της αδιαφορίας ημών των πολιτών;
Οικονομική κρίση, διαχείριση της ανεργίας και της αποδημίας των νέων, αντιμετώπιση πυρκαγιών, πλημμυρών, σεισμών, χιονοπτώσεων, όξυνση βίας και φασιστικής νοοτροπίας έναντι της γυναίκας, έναντι «του άλλου», του ξένου, του πρόσφυγα, του «διαφορετικού», του πολιτικού αντιπάλου, διαχείριση πανδημίας αποκαλύπτουν μια χώρα ταλαιπωρημένη, που ταλανίζει με τον κρατικό μηχανισμό της τους πολίτες της, αλλά βοηθάει -ω του θαύματος- τους εκμεταλλευτές της στο να πλουτίζουν χυδαία. Φτάνει πια!
- Όσοι θέλουν την εξουσία -σε οποιοδήποτε επίπεδο- ας ελέγξουν πρώτα τη διαχειριστική τους ικανότητα, ας μετρήσουν την ικανότητά τους να λύνουν προβλήματα και την ευαισθησία τους σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και μια ακόμη σκέψη.
- Άραγε, σε τοπικό επίπεδο, αν προκύψει ακραίο φυσικό φαινόμενο, έχει διασφαλιστεί η αναγκαία ετοιμότητα ή μένουμε στις συσκέψεις αρμοδίων και επιτελικών;

Το τελευταίο είναι… ό,τι απεύχομαι, γιατί, ενώ δίνει καθησυχαστικές επικοινωνιακές φωτογραφίες, στην ουσία, όπως διαπιστώνουμε επανειλημμένα, δεν προλαβαίνει ούτε θεραπεύει τα δεινά…
Και αν επέλθουν τα δεινά, κανένα διχίλιαρο δεν αναπληρώνει την ταλαιπωρία του πολίτη και τη χαμένη του αξιοπρέπεια. 

Δώρα Κάσσα Παπαδοπούλου
Φιλόλογος