Ακούς την κυβέρνηση….
Ναι, την πρώτη Αριστερή κυβέρνηση,
που στην αρχή έλεγε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια και μετά ότι θα έφερνε μια κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη συμφωνία,
που θα τα έβαζε με τη διαπλοκή και τη διαφθορά,
που θα άνοιγε τις λίστες των μεγαλοκαταθετών (αυτές που έκρυβαν οι άλλοι) και θα έβαζε στη φυλακή μαζί με τον Παπαγεωργόπουλο (;!) όλους αυτούς που δεν θα ήταν σε θέση να δικαιολογήσουν τα εισοδήματά τους,
που θα επέβαλλε την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στο Δημόσιο,
που θα έβαζε τάξη στα θέματα της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας, της Υγείας,
που θα ……(ατελείωτη η λίστα όπως και οι προσδοκίες),
που εντέλει θα ανακούφιζε τον κόσμο με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με δέκα σημεία (κόκκινες γραμμές) :
- δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας,
- πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες,
- δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους στις δημόσιες δομές υγείας και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη,
- πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης,
- στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων,
- ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς για τους μακροχρόνια ανέργους,
- κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης,
- κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας,
- επαναφορά του αφορολόγητου ποσού στα 12.000 ευρώ για όλους,
- επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
Κομμάτια και θρύψαλα όλα.
Μετά, ακούς αυτούς της αντιπολίτευσης……
Όχι όλους, αλλά αυτούς που μας κυβερνούσαν από τη μεταπολίτευση και μετά είτε χώρια είτε μαζί κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης (σε έναν ανατριχιαστικό εναγκαλισμό) και κάθε χρόνο χρέωναν κατά κεφαλή (εμάς και τα παιδιά μας) με ένα σεβαστό ποσό μέχρι την τελική χρεοκοπία μας. Τώρα, πανηγυρίζουν και μας κουνάνε το δάχτυλο. Επιτέλους, λένε κατάλαβε η Αριστερά ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
- Ψηφίσαμε τα μνημόνια γιατί δεν είχαμε άλλη επιλογή. Και τώρα ψηφίζουμε για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Άρα, τι ευθύνες μπορεί να έχουμε;
- Ωραία, θα πω εγώ, όμως αυτό δεν σας απαλλάσσει από τις ευθύνες που έχετε για τη δημιουργία αυτού του δυσβάστακτου και μη βιώσιμου χρέους. Αυτού του χρέους που ουσιαστικά μας οδήγησε στο πρώτο, στο δεύτερο και τώρα πια στο τρίτο μνημόνιο. Έτσι δεν είναι;
Θανάσιμα αμαρτήματά τους είναι οι φούσκες της ανάπτυξης, το κραχ του χρηματιστηρίου, οι μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα, το κούρεμα των διαθέσιμων των ασφαλιστικών ταμείων, το κόστος των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 που διοργάνωσε η χώρα μας, κ.α.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Υφυπουργού Οικονομικών το 2004, Πέτρου Δούκα, ότι "το τελικό κόστος για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 εκτινάχθηκε στα 12 δισ. ευρώ από τα 4 δισ. που ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός…. Είχα καταγγείλει το σκάνδαλο, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Τώρα τα Ολυμπιακά ακίνητα είναι πια άχρηστα…. Από τα 300 δισ. που είναι το χρέος, τα 12 "ανήκουν" στους Ολυμπιακούς της Αθήνας"
Η κατάθεση της λίστας από τον Πέτρο Δούκα στη Βουλή με τα υπερκοστολογημένα έργα είχε προκαλέσει την άμεση αντίδραση του - πάντα ευαισθητοποιημένου σε τέτοια θέματα - τότε Προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη, που δεν θα διστάσει να πει ευθαρσώς : "Κύριε Δούκα αν συμβαίνουν όλες αυτές οι υπερκοστολογήσεις, τότε βουλιάζουμε".
Ο Σταύρος Θεοδωράκης μπορεί να μην κυβέρνησε, όμως είναι πλήρως ταυτισμένος με αυτούς που κυβέρνησαν. Άρα;
Το ΚΚΕ έχει μια πάγια, αταλάντευτη θέση, έχει τις σωστότερες διαπιστώσεις γύρω από όλα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν. Μένει όμως να συσπειρώσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις γύρω από τις θέσεις του, ώστε να κυβερνήσει και να τις εφαρμόσει. Μπορεί; Θέλει πραγματικά;
Για τη Χρυσή Αυγή τι να πει κανείς; Ετοιμάζονται…..Μήπως εδώ τελειώνει ο πάτος τελικά;
Τέλος, ακούς και την εσωτερική αντιπολίτευση……
"Η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου και μάλιστα από μία κυβέρνηση που εκλέχτηκε για να καταργήσει τα δύο προηγούμενα, ισοδυναμεί με καταστροφή για τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατία. Το νέο Μνημόνιο σημαίνει ακόμη περισσότερη λιτότητα, συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών και διαιώνιση του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας…."
Σωστό; Σωστότατο.
Κάνεις μια προσπάθεια να πιαστείς από τον Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα, τον Βαρουφάκη, …..τον Ήσυχο αλλά δεν…..
Πού ακριβώς θα μας πάνε, πού θα μας οδηγήσουν; Και αφού πίστευαν ότι υπάρχει άλλος, καλύτερος δρόμος, γιατί δεν μας προετοίμασαν από την αρχή ώστε να ξέρουμε; Γιατί συμφώνησαν με τις εξαγγελίες της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματός τους; Μήπως μας είχαν προτείνει τη ρήξη και εμείς οι αφελείς δεν το είχαμε καταλάβει;
Όχι, βέβαια.
Ξέρετε τη γνώμη μου για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και δεν θα επιμείνω περισσότερο. Δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν με επιχειρήματα και έχουν στήσει ολόκληρη επιχείρηση για την απαξίωσή της. Ο χρόνος θα δείξει αν θα αντέξει και αν θα μπορέσει να ηγηθεί μιας εθνικής προσπάθειας που θα μας βγάλει από αυτόν τον εφιάλτη.
Όμως, τώρα, τι γίνεται τώρα;
Απλά κρατήστε το κεφάλι σας με τα δυο σας χέρια και χτυπήστε το στον τοίχο για όλες τις επιλογές σας όσον αφορά στους ηγέτες που πιστέψατε και στα κόμματα που ψηφίσατε διαχρονικά.
Όμως μην το παρακάνετε, ειδικά όλοι όσοι πληροίτε τις ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις που χρειάζεται ο Έλληνας για να είναι ευτυχισμένος στην Ελλάδα της κρίσης :
- Να είναι υγιής.
- Να είναι πλούσιος.
- Να είναι …..Ολυμπιακός.
Αν σας λείπει έστω και μία από αυτές τις προϋποθέσεις, τότε μπορείτε να χτυπήσετε το κεφάλι σας λίγο πιο δυνατά. Είστε άτυχοι.
Η σειρά, βέβαια, είναι τυχαία και δεν έχει την παραμικρή σημασία, εφόσον η μία προϋπόθεση επηρεάζει άμεσα την άλλη.
Αν είστε π.χ. Παναθηναϊκοί, τότε δεν μπορεί να είστε πλούσιοι αλλά ούτε και υγιείς. Ο Πρόεδρος αυτής της ομάδας ζητάει σε περίοδο οικονομικής κρίσης το υστέρημά σας για να στηρίζετε μια ομάδα που κάθε χρόνο μικραίνει όλο και περισσότερο. Ύστερα, τη βλέπεις να αγωνίζεται και αρρωσταίνεις…..
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
