Η ταινία των Roger Waters και Sean Evans "Roger Waters The Wall" (2014) βασίζεται στο 11ο άλμπουμ με τίτλο "The Wall" του σπουδαίου Βρετανικού μουσικού συγκροτήματος Pink Floyd.
Το "The Wall" κυκλοφόρησε ως διπλό άλμπουμ το 1979 από την ΕΜΙ και γυρίστηκε σε ταινία το 1982 με τίτλο "Pink Floyd The Wall" από τον Alan Parker. Ο Roger Waters, ηγετικό στέλεχος των Pink Floyd, ανέλαβε το σενάριο και ήλθε πολλές φορές σε αντιπαράθεση με τον Alan Parker για τον τρόπο που προσέγγιζε την ιστορία.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος δόθηκε στον διάσημο τραγουδιστή Bob Geldof και οι άλλοι ρόλοι δόθηκαν σε κανονικούς ηθοποιούς. Τα τραγούδια του άλμπουμ ακολουθούσαν με συνέπεια τις εικόνες της ταινίας τόσο τις πραγματικές όσο και τις animated του Gerald Scarfe, που κατάφερε να δημιουργήσει όμορφα, επιβλητικά, τρομαχτικά, μελαγχολικά, μακάβρια και βίαια κινούμενα σχέδια, όπως είναι π.χ. η ιστορία των δύο λουλουδιών των οποίων το αρχικό τους ερωτικό παιχνίδι καταλήγει σε μια μάχη αλληλοεξόντωσης.
Μετά από 32 ολόκληρα χρόνια και αμέτρητες live παραστάσεις παγκοσμίως ο Roger Waters επανέρχεται σε πρωταγωνιστικό πλέον ρόλο στην ταινία "Roger Waters The Wall" και προσεγγίζει το άλμπουμ "The Wall" ως ο φυσικός δημιουργός του με τη δική του προσωπική οπτική. Από την αρχή του έργου ο Roger Waters ξεκινάει με το αυτοκίνητό του ένα οδοιπορικό προς τους τάφους του πατέρα του και του παππού του και προς την Aprilia (τοποθεσία μεταξύ Anzio και Ρώμης στην Ιταλία), όπου σκοτώθηκε ο πατέρας του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (18 Φεβρουαρίου 1944), όταν ο Roger ήταν πέντε μηνών. Το οδοιπορικό αυτό, με τις έντονες αναμνήσεις και τα τραύματα του πρωταγωνιστή από τον πόλεμο, ολοκληρώνεται στο μνημείο που κατασκεύασε στο Anzio για τον πατέρα του και για τα άλλα θύματα του πολέμου. Ταυτόχρονα με όλα αυτά, που βοηθούν στην κατανόηση του έργου, τα τραγούδια του "The Wall" παρουσιάζονται και ακούγονται όπως ακριβώς κινηματογραφήθηκαν στις απίστευτες live παραστάσεις του έργου στην Ελλάδα, στον Καναδά, στην Αργεντινή, στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Η παρουσία του Roger Waters, των μουσικών, των άλλων συντελεστών της παράστασης, τα καταιγιστικά δρώμενα και οι εικόνες (κανονικές και animated) που προβάλλονται επάνω στον επιβλητικό τοίχο συμπληρώνουν υπέροχα αυτή την ηχητική μέθεξη. Ο λόγος είναι καταγγελτικός για τον πόλεμο, για τους ανάξιους ηγέτες και κυβερνήσεις, για τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, για τη μόλυνση του περιβάλλοντος κ.ά. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μαγικό όσο μαγικές ήταν μία προς μία όλες οι live παραστάσεις του καλύτερου έργου στη σύγχρονη ιστορία της ροκ μουσικής.
Έτυχε να παρακολουθήσω στις 8 Ιουλίου του 2011, στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ του ΟΑΚΑ στην Αθήνα, μία από τις live παραστάσεις του έργου. Ήταν κάτι το εκπληκτικό, μια μοναδική οπτική και ηχητική εμπειρία. Η νέα ταινία θα ενθουσιάσει τόσο όσους δεν είδαν κάποια από τις πολλές live παραστάσεις του έργου όσο και αυτούς που είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν μία ή και περισσότερες από αυτές.
Η αφορμή
Η αφορμή για τη δημιουργία του "The Wall" δόθηκε στον Roger Waters κατά τη διάρκεια της συναυλίας "In the Flesh", που πραγματοποιήθηκε στο Montreal Olympic Stadium τον Ιούλιο του 1977. Οι θεατές στην πρώτη σειρά ενόχλησαν σε τέτοιο βαθμό με τα ουρλιαχτά τους τον Roger Waters, ώστε να φτύσει τον έναν από αυτούς. Όλο το συγκρότημα αισθάνθηκε άβολα παίζοντας μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο, όμως ο υπερευαίσθητος Roger Waters ήταν αυτός που επηρεάστηκε περισσότερο από όλους. Αφού λογομάχησε με τον μάνατζερ Steve O'Rourke στη συνέχεια εκμυστηρεύτηκε σε ψυχίατρο την απέχθειά του για όλες αυτές τις ανοιχτές παραστάσεις στα γήπεδα. Το κοινό τον είχε αηδιάσει και τον είχε απογοητεύσει. Πίστευε ότι δεν καταλάβαινε και δεν σεβόταν τα τραγούδια του. Και τότε του γεννήθηκε η ιδέα να "κατασκευάσει έναν τοίχο" που θα τον χώριζε και θα τον απομόνωνε από το κοινό του. Με αυτή τη σκέψη άρχισε να γράφει. Παρουσίασε την ιδέα του, με τον τίτλο "Bricks in the Wall" να επικρατεί, στους David Gilmour και Nick Mason και προσέλαβε ως συμπαραγωγό τον Bob Ezrin. Το διπλό άλμπουμ με τον τελικό τίτλο "The Wall" ολοκληρώθηκε με 26 συνολικά τραγούδια με τα περισσότερα από αυτά να ανήκουν στον Roger Waters. Ο David Gilmour βοήθησε ενεργά μόνο στα Young Lust, Run Like Hell και Comfortably Numb και ο Bob Ezrin συνεργάστηκε μόνο στο The Trial.
Η υπόθεση
Η όλη ιστορία - σπαραχτικά αντιπολεμική - έχει ως κύρια θέματα την εγκατάλειψη και την προσωπική απομόνωση και είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο και τις ανθρώπινες σχέσεις με μεγάλες εναλλαγές συναισθημάτων.
Ο Roger Waters και ο Bob Ezrin ασχολήθηκαν σοβαρά με τον κεντρικό ήρωα και φανταστικό πρωταγωνιστή του άλμπουμ "The Wall" με το όνομα Pink, που περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία τόσο του Roger Waters όσο και κάποια του Syd Barrett (πρώην μέλους των Pink Floyd).
Ο Pink είναι ένας επιτυχημένος ροκ σταρ και κάθε βράδυ δίνει συναυλία μπροστά στο φανατικό κοινό του που τον λατρεύει. Αυτός όμως δεν αντιλαμβάνεται τις εκδηλώσεις των ανθρώπων, καθώς έχει αρχίσει να χτίζει με τα ψυχικά τραύματά του (μεταφορικά τα τούβλα στον τοίχο) έναν ανυπέρβλητο φανταστικό τοίχο που τον χωρίζει από το κοινό του. Τα τραύματα αυτά αρχίζουν από τη βρεφική του ηλικία, όταν μωρό ακόμη χάνει τον πατέρα του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια μεγαλώνει μόνος με την υπερπροστατευτική μητέρα του. Με το καταπιεστικό σχολείο, ένα εργοστάσιο παραγωγής ομοιόμορφων άβουλων χαρακτήρων, ο τοίχος συμπληρώνεται και υψώνεται. Παρά τις δυσκολίες καταφέρνει να τελειώσει το σχολείο και, καθώς έχει μεγαλώσει, παντρεύεται μια γυναίκα που πιστεύει ότι θα του δώσει την αγάπη που στερήθηκε από τη μητέρα του. Στέκεται όμως άτυχος, χωρίζει, και ο τοίχος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο.
Ξεκινάει περιοδείες και χωρίς επαφή με το περιβάλλον του δεν δέχεται ούτε τη βοήθεια των φίλων του, όταν αρχίζει να καταστρέφει τα πάντα στο δωμάτιό του. Σε μια κατάσταση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας συνειδητοποιεί πως όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους : Σεξ, θάνατος, μουσική, πλούτη. Ο τοίχος έχει ολοκληρωθεί και ο ίδιος απομονώνεται πλήρως ακόμη και από τους θαυμαστές του. Είναι σωστή αυτή η στάση; Μήπως αντί της απομόνωσης οφείλει να αγωνιστεί; Ο ίδιος έγκαιρα αντιλαμβάνεται πως ο φόβος κατασκευάζει τους τοίχους και πως μόνον αυτός μπορεί να σπάσει τον δικό του τοίχο και να ζήσει έξω από αυτόν περνώντας από τη λεπτή διαδικασία αποδοχής του εαυτού του και όλων όσων του συμβαίνουν.
Δίνει τη δική του μάχη μέσα στο μυαλό του και βλέπει ότι είναι κατηγορούμενος σε μια δίκη, όπου όλοι - ακόμη και οι δικοί του άνθρωποι - θέλουν την καταδίκη του. Σε μια πολύ γρήγορη τελική σκηνή ο Pink παρακολουθεί όλη του τη ζωή να περνά από μπροστά του, ενώ ταυτόχρονα ακούει τους ενόρκους να του φωνάζουν να γκρεμίσει τον τοίχο.
Ο θεατής που θα εμβαθύνει στην υπόθεση θα ανακαλύψει σίγουρα και τους δικούς του δαίμονες. Επίσης, θα βρει πολλούς λόγους, ώστε να κλάψει για τον ίδιο του τον εαυτό. Όλα αυτά ισχύουν τόσο για την ταινία του 1982 όσο και γι’ αυτήν του 2014, καθώς η κάθε μία με τον δικό της τρόπο προσεγγίζει αριστουργηματικά την εκπληκτική αυτή ιστορία.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Διάρκεια : 132’
Βαθμολογία : 10/10
Το τρέιλερ της ταινίας "Roger Waters The Wall"
