The Promise

O Mikael Boghosian, ένας ταπεινός Αρμένιος φαρμακοποιός από το Siroun της Τουρκίας, έχει μεγάλα όνειρα για το μέλλον του. Θέλει να φύγει από το μικρό του χωριό της Νότιας Ανατολίας, για να σπουδάσει Ιατρική στην κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη. Έτσι, λίγο πριν φύγει, αρραβωνιάζεται τη Maral, μια όμορφη συγχωριανή του, που διαθέτει την προίκα της για να καλύψει τα έξοδα των σπουδών του. Ταυτόχρονα, δίνει την υπόσχεση (The Promise) ότι μετά από τις σπουδές του θα επιστρέψει στο Siroun και θα την παντρευτεί. 

Κατά την ίδια χρονική περίοδο και λίγο πριν ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έρχονται από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη η Ana Khesarian μαζί με τον Chris Myers, με τον οποίο η Ana έχει δεσμό. Η Ana είναι Αρμένια, έχει σπουδάσει στο Παρίσι και είναι ταλαντούχα στον χορό και στο σχέδιο. Ο Chris είναι γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος με έδρα το Παρίσι και έρχεται ως απεσταλμένος του Associated Press για να καλύψει τις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις. 

O Mikael θα συναντήσει την Ana στο σπίτι του θείου του Mesrob Boghosian και θα την ερωτευτεί έχοντας κατά νου και την υπόσχεσή του προς την αρραβωνιαστικιά του, ενώ θα έχει απέναντί του ως αντίπαλο και τον Chris. Οι τρεις τους θα παρασυρθούν σε ένα δράμα μεγαλύτερο από όσο θα μπορούσαν να φανταστούν, καθώς το όμορφο ερωτικό σκηνικό πολύ σύντομα θα ανατραπεί από τις πολύ σκληρές εξελίξεις. 

Ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταρρέει, στις 29 Οκτωβρίου του 1914 η σύγχρονη Τουρκία μπαίνει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών και στρέφεται βίαια κατά των εθνικών της μειονοτήτων, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Αρμενική μειονότητα. Οι τρεις ήρωες της ταινίας θα περάσουν από σαράντα κύματα και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να σώσουν τους ανθρώπους που αγαπούν αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Η ταινία The Promise του βραβευμένου με Όσκαρ Σκηνοθέτη Terry George (The Shore, Hotel Rwanda, In the Name of the Father), που έγραψε και το σενάριό της μαζί με την Robin Swicord (The Curious Case of Benjamin Button, Memoirs of a Geisha), εμβαθύνει περισσότερο στη ματαιότητα μίας αιματηρής σύγκρουσης, που έφερε δυστυχία, ξεριζωμό και θάνατο σε εκατομμύρια αθώους πολίτες, οι οποίοι ζούσαν αμέριμνοι την καθημερινότητά τους. Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, οι σκηνές είναι εξαιρετικά ρεαλιστικές, ο πόνος είναι αβάσταχτος, τα συναισθήματα διαρκώς μεταβάλλονται και η δράση είναι καταιγιστική με κάποιες πολύ έντονες στιγμές που κόβουν την ανάσα του θεατή. 

Για τον Αρμένιο μεγιστάνα και πρώην ιδιοκτήτη της MGM, Kirk Kerkorian, που δεν ζει πια, ήταν όνειρο ζωής να αποτυπώσει με τη συγκεκριμένη ταινία τη Γενοκτονία των Αρμενίων, από την οποία ήταν επιζώντες οι ίδιοι του οι γονείς. 
Είναι η πρώτη φορά που το Hollywood καταπιάνεται με αυτό το θέμα σε μια ταινία μεγάλου προϋπολογισμού και με πρωταγωνιστές δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, τον Christian Bale (The Prestige, The Dark Knight, The Dark Knight Rises) στον ρόλο του  Chris Myers και τον Oscar Isaac (Drive, Ex Machina, Star Wars: Episode VII - The Force Awakens) στον ρόλο του Mikael Boghosian. Οι ερμηνείες και των δύο είναι αναμφισβήτητα συγκλονιστικές.

Ανάμεσα στους δύο λάμπει φυσιολογικά και η άλλη πρωταγωνίστρια, η Charlotte Le Bon (The Hundred-Foot Journey) στον ρόλο της Ana. 

Εξαιρετικοί είναι η Angela Sarafyan στον ρόλο της Maral, ο Igal Naor ως Mesrob Boghosian, ο Marwan Kenzari ως Emre Ogan, ο Jean Reno ως Admiral Fournet, η Shohreh Aghdashloo ως Marta Boghosian, ο Kevork Malikyan ως Vartan Boghosian και ο James Cromwell στον ρόλο του Ambassador Morgenthau.

Εξαιρετικά φωτεινή και καθαρή είναι η φωτογραφία του Javier Aguirresarobe, ενώ τα κοστούμια, οι τοποθεσίες και τα λοιπά σκηνικά αναπαριστούν τέλεια την εποχή.  

Ο Gabriel Yared έχει συνθέσει ένα εντυπωσιακό μουσικό θέμα, που περιλαμβάνει και σπουδαία παραδοσιακά κομμάτια Αρμένιων δημιουργών. Τόσο το μουσικό θέμα όσο και η ταινία δείχνουν να είναι ένα τεράστιο αφιέρωμα προς Αρμενικό λαό.

Η ταινία, που μάλλον θα μας απασχολήσει μέχρι και τα Όσκαρ του 2018, αποτελεί από πέρυσι πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων μεταξύ των Τούρκων και των Αρμενίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 25 Οκτωβρίου του 2016 η ταινία είχε 86.704 ψήφους στο IMDb, από τους οποίους οι 55.126 ήταν με 1 αστέρι και 30.639 με 10 αστέρια. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι μέχρι την ημερομηνία εκείνη την ταινία είχαν δει το πολύ 3.000 έως 4.000 άνθρωποι. Συνεπώς, είχαν ήδη βαθμολογήσει την ταινία πάνω από 80.000 άνθρωποι χωρίς να την έχουν δει. Στη λογική αυτή είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κάποιος στο διαδίκτυο αν το The Promise είναι ένα ιστορικό έργο υψηλού επιπέδου ή μια ανιστόρητη και χλιαρή ερωτική ταινία.

Προσωπικά, θεωρώ ότι η ταινία ανήκει στην πρώτη κατηγορία και δείχνει τη δυναμική που έχει ο Κινηματογράφος στην καταγραφή των σπουδαίων Ιστορικών γεγονότων. Εννοείται ότι θα κλάψετε κατά τη διάρκειά της. Είναι αναπόφευκτο. Τέλος, υπάρχει και μία μικρή όσο και σημαντική λεπτομέρεια : Ο τεράστιος Christian Bale αναφέρει ξεκάθαρα την Πόλη ως Κωνσταντινούπολη και ποτέ ως Ινσταμπούλ….

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 133’

Βαθμολογία : 9/10

......................................................

Το τρέιλερ της ταινίας

Σύντομα Ιστορικά στοιχεία (Πηγή : Wikipedia)

Τα γεγονότα της εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι αυτά που θεωρούνται ως η Γενοκτονία των Αρμενίων. Εντολές για εκκαθαρίσεις Αρμενίων είχαν δοθεί νωρίτερα από το Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (1894 - 1896), ωστόσο η κύρια ευθύνη για τις πλέον εκτεταμένες σφαγές τους αποδίδεται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908 - 1918) με τον Κεμάλ Ατατούρκ. 
Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. 
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό στο 1.500.000. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με μία από τις πιο εκτεταμένες γενοκτονίες της σύγχρονης ιστορίας. 
Η Τουρκία, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να αρνείται την ύπαρξή της και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού. 
Παράλληλα με την Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκαν, με τον ίδιο τρόπο, γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ελλήνων και των Ασσυρίων (Νεστοριανών χριστιανών).

Οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει επίσημα τη Γενοκτονία των Αρμενίων είναι οι : Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αρμενία, Αυστρία, Βολιβία, Τσεχία, Συρία, Ιράν, 45 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι και Ναβάρα από την Ισπανία, Σκωτία, Ουαλία και Βόρειος Ιρλανδία από τη Μεγάλη Βρετανία και από την Αυστραλία η Νέα Νότιος Ουαλία και η Νότια Αυστραλία.