Στις αρχές της δεκαετίας του '70, σχεδόν σαράντα και βάλε χρόνια πίσω, όποιος σπούδαζε στην Ιταλία όφειλε να θεωρεί το διαβατήριό του ή τα έγγραφα της σχολής του στο πλησιέστερο, με την πόλη της διαμονής του, Ελληνικό Προξενείο. Για μένα αυτό βρισκόταν στην πανέμορφη, ακόμη και τον Χειμώνα, Βενετία. Σε ένα από αυτά τα χειμωνιάτικα ταξίδια μου συνάντησα εκεί εντελώς τυχαία την κοπέλα με την οποία είχαμε χωρίσει λίγα χρόνια πριν. Μπροστά εκείνη με τη μητέρα της κι εγώ αρκετά πιο πίσω μόνος ακολουθούσαμε το δρόμο προς το Προξενείο. Σε κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι της και οι ματιές μας συναντήθηκαν. Με τη σιγουριά ότι με είχε αντιληφθεί επιτάχυνα το βήμα μου και έφτασα σχεδόν μαζί τους στην είσοδο. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Μάζεψα όσο κουράγιο είχα και με ένα χαμόγελο γεμάτο αμηχανία και χαρά προσπάθησα να της μιλήσω. Το βλέμμα της με πάγωσε. Ήταν ιδιαίτερα σκληρό, γεμάτο περιφρόνηση και αποστροφή. Χωρίς να πει κουβέντα γύρισε αλλού το πρόσωπό της. Εκεί τελείωσαν όλα. Ουδέποτε ξανασυναντηθήκαμε. Κι εγώ ουδέποτε ξεπέρασα αυτή τη συνάντηση και αυτό το βλέμμα…
Είχε δίκιο; Ήταν σωστή η στάση της; Μου άξιζε αυτή η αντιμετώπιση; Ναι σε όλα.
Η Β. Κ. ήταν από πολύ καλή οικογένεια. Ήταν ένα όμορφο, έξυπνο, γλυκό, τρυφερό, ευγενικό, ευαίσθητο, μικροκαμωμένο και χαμηλών τόνων κορίτσι. Με είχε αποδεχτεί πλήρως σε μια περίοδο κατά την οποία άλλα κορίτσια της ίδιας με αυτήν κοινωνικής τάξης με απέρριπταν με συνοπτικές διαδικασίες εξαιτίας της ταπεινής καταγωγής μου. Η σχέση μας ήταν πλατωνική και περιορισμένη στους αυστηρούς κανόνες της εποχής. Περνούσα μαζί της ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο, ήθελα να τη βοηθάω σε κάθε δύσκολη κατάστασή της και το περισσότερο που πλησιάσαμε ήταν όταν της κρατούσα τρυφερά το χέρι με το που έσβηναν τα φώτα στον κινηματογράφο.
Γιατί χωρίσαμε; Ειλικρινά δεν θυμάμαι. Δεν είναι γιατί πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι γιατί δεν θυμάμαι να ανταλλάξαμε τότε κάποια κακή κουβέντα. Είναι γιατί δεν εξηγηθήκαμε ή επί το ορθότερο δεν εξηγήθηκα εγώ. Η αβεβαιότητα για το μέλλον μου, οι σπουδές μου σε μια ξένη χώρα, η δική της απομάκρυνση, οι ανασφάλειες που έχουν όλοι οι άνδρες όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους; Ήταν όλα αυτά μαζί. Αν μιλούσαμε στη Βενετία, ίσως να ήταν όλα διαφορετικά σήμερα. Δεν ξέρω αν τώρα με διαβάζει. Το θεωρώ απίθανο, αλλά αν αυτό συμβαίνει, όπως σε κάποιες ταινίες, τότε της ζητάω ειλικρινά συγγνώμη για το ποσοστό της ευθύνης που μου αναλογεί.
Αν έκανα προσπάθεια στη ζωή μου και αν πέτυχα πολλά χρόνια αργότερα να βρω μια να της μοιάζει; Ναι.
Είχε δίκιο; Ήταν σωστή η στάση της; Μου άξιζε αυτή η αντιμετώπιση; Ναι σε όλα.
Η Β. Κ. ήταν από πολύ καλή οικογένεια. Ήταν ένα όμορφο, έξυπνο, γλυκό, τρυφερό, ευγενικό, ευαίσθητο, μικροκαμωμένο και χαμηλών τόνων κορίτσι. Με είχε αποδεχτεί πλήρως σε μια περίοδο κατά την οποία άλλα κορίτσια της ίδιας με αυτήν κοινωνικής τάξης με απέρριπταν με συνοπτικές διαδικασίες εξαιτίας της ταπεινής καταγωγής μου. Η σχέση μας ήταν πλατωνική και περιορισμένη στους αυστηρούς κανόνες της εποχής. Περνούσα μαζί της ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο, ήθελα να τη βοηθάω σε κάθε δύσκολη κατάστασή της και το περισσότερο που πλησιάσαμε ήταν όταν της κρατούσα τρυφερά το χέρι με το που έσβηναν τα φώτα στον κινηματογράφο.
Γιατί χωρίσαμε; Ειλικρινά δεν θυμάμαι. Δεν είναι γιατί πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι γιατί δεν θυμάμαι να ανταλλάξαμε τότε κάποια κακή κουβέντα. Είναι γιατί δεν εξηγηθήκαμε ή επί το ορθότερο δεν εξηγήθηκα εγώ. Η αβεβαιότητα για το μέλλον μου, οι σπουδές μου σε μια ξένη χώρα, η δική της απομάκρυνση, οι ανασφάλειες που έχουν όλοι οι άνδρες όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους; Ήταν όλα αυτά μαζί. Αν μιλούσαμε στη Βενετία, ίσως να ήταν όλα διαφορετικά σήμερα. Δεν ξέρω αν τώρα με διαβάζει. Το θεωρώ απίθανο, αλλά αν αυτό συμβαίνει, όπως σε κάποιες ταινίες, τότε της ζητάω ειλικρινά συγγνώμη για το ποσοστό της ευθύνης που μου αναλογεί.
Αν έκανα προσπάθεια στη ζωή μου και αν πέτυχα πολλά χρόνια αργότερα να βρω μια να της μοιάζει; Ναι.
Και εδώ πολύ σωστά θα με ρωτήσετε.
Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον τίτλο της ανάρτησής σου;
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά προσπάθησα να σας βάλω στο κλίμα της εποχής εκείνης. Μιας απλής και όχι περίπλοκης, όπως σήμερα, εποχής χωρίς κινητά τηλέφωνα και Facebook, όταν για να ερωτευτεί κανείς αρκούσε μια τυχαία συνάντηση, μια ζεστή ματιά και το άκουσμα ενός τραγουδιού με ερωτικούς στίχους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι όλα όσα ανέφερα στην αρχή είναι σαφώς αλληλένδετα με όλα όσα θα ακολουθήσουν, αφού θα εστιάσω συνειδητά μόνο στο ερωτικό Ιταλικό τραγούδι. Αυτό ήταν που προκάλεσε εξ αρχής την προσοχή μου, καθώς ήταν σε άμεση συνάρτηση με τον συναισθηματικό μου κόσμο στις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της ζωής μου.
Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον τίτλο της ανάρτησής σου;
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αλλά προσπάθησα να σας βάλω στο κλίμα της εποχής εκείνης. Μιας απλής και όχι περίπλοκης, όπως σήμερα, εποχής χωρίς κινητά τηλέφωνα και Facebook, όταν για να ερωτευτεί κανείς αρκούσε μια τυχαία συνάντηση, μια ζεστή ματιά και το άκουσμα ενός τραγουδιού με ερωτικούς στίχους. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι όλα όσα ανέφερα στην αρχή είναι σαφώς αλληλένδετα με όλα όσα θα ακολουθήσουν, αφού θα εστιάσω συνειδητά μόνο στο ερωτικό Ιταλικό τραγούδι. Αυτό ήταν που προκάλεσε εξ αρχής την προσοχή μου, καθώς ήταν σε άμεση συνάρτηση με τον συναισθηματικό μου κόσμο στις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της ζωής μου.
Η σχέση μου με τη μουσική αρχίζει κάπου εδώ (φωτογραφία επάνω). Από πολύ μικρός περνούσα αρκετές ώρες στα νυχτερινά μαγαζιά όπου ο μπαμπάς έπαιζε σαξόφωνο και τραγουδούσε. Τα ακούσματα αυτά ήταν αρκετά για να αγαπήσω τη μουσική (άσχετα αν δεν έμαθα να τραγουδάω ή να παίζω κάποιο μουσικό όργανο κάτι που έκαναν αργότερα με το παραπάνω και τα δύο μου παιδιά). Αυτό συνεχίσθηκε και στην περίοδο της εφηβείας μου κατά τη δεκαετία του '60, όταν με κίνητρο την παρουσία του Λάκη, για τον οποίο αναφέρθηκα εδώ, πήγαινα στο εμπορικό πλέον μαγαζί του μπαμπά και άκουγα όλους τους δίσκους που υπήρχαν εκεί. Σε μία περίοδο κατά την οποία κυριαρχούσαν οι Beatles, οι Rolling Stones και ο Elvis Presley, δεν ήταν εύκολο να ασχοληθεί κάποιος με το Ιταλικό τραγούδι.
Η υπόθεσή της ήταν απλή: Ο Carlo (Al Bano), ένας συμπαθητικός με τα χαρακτηριστικά γυαλάκια του νέος, ερωτεύεται τη συμμαθήτριά του στο Λύκειο Lorena (Romina Power) που προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Για να προσελκύσει την προσοχή της, εκτός από το ότι σε κάθε ευκαιρία τής τραγουδάει πολύ όμορφα τραγούδια, προσποιείται ότι και ο ίδιος είναι γόνος πλούσιας οικογένειας, ενώ στην πραγματικότητα δουλεύει ως σερβιτόρος για να πληρώνει τις σπουδές του.
Αυτό ήταν… Η ταινία έδινε το πλαίσιο της επιτυχίας στον έρωτα: Ο Al Bano τραγουδούσε ερωτικά τραγούδια, η Romina Power τον έβλεπε με λατρεία και …εντελώς φυσιολογικά τον ερωτευόταν. Αν ακούσετε το τραγούδι Nel Sole από την ταινία θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.
Η αρχή είχε γίνει και η αναζήτηση γύρω από το Ιταλικό τραγούδι προχώρησε με τα τραγούδια που άκουγα στα νεανικά πάρτι (με βερμούτ για τους συντηρητικούς και τζιν για τους προχωρημένους) αλλά και στο μαγαζί μας. Αργότερα, βέβαια, αυτή έμελλε να συνεχιστεί από κοντά κατά την τριετία της παραμονής μου, λόγω σπουδών, στην Ιταλία από τα μέσα του 1971 έως τα μέσα του 1974.
Κατά τη δεκαετία του '60 δημιουργήθηκαν τα πρώτα Ιταλικά συγκροτήματα στα πρότυπα των αντίστοιχων της Αμερικής και της Αγγλίας. Ταυτόχρονα εμφανίζονται πολλοί καλοί τραγουδιστές αλλά και σπουδαίοι τραγουδοποιοί (ταυτόχρονα τραγουδιστές και δημιουργοί απλών τραγουδιών ερμηνευμένων από τους ίδιους με τη συνοδεία ενός μόνο οργάνου). Επίσης, κυκλοφόρησαν και πολλές επιτυχημένες διασκευές στην Ιταλική γλώσσα σπουδαίων ξένων τραγουδιών.
Κατά τη δεκαετία του '70 υποχωρούν κάπως τα συγκροτήματα, ανεβαίνουν οι τραγουδιστές και οι τραγουδοποιοί, εμφανίζονται νέοι εξίσου αξιόλογοι και οι μελωδίες των τραγουδιών εμπλουτίζονται με περισσότερα όργανα και πιο σύνθετες ορχηστρικές μουσικές. Ήταν η περίοδος των μεγάλων αντιθέσεων στην Ιταλία (φωτογραφία επάνω), όπως τουλάχιστον τις αντιλήφθηκα εγώ από κοντά. Από τη μία οι μαζικές διαδηλώσεις, οι γενικές απεργίες, το φεμινιστικό κίνημα, οι ένοπλες ενέργειες των Ερυθρών Ταξιαρχιών και από την άλλη το Φεστιβάλ της Βενετίας, τα αστέρια του Χόλυγουντ, τα μεγάλα Φεστιβάλ τραγουδιού, η μόδα, η λάμψη. Οι Ιταλοί ήταν άνθρωποι πολιτισμένοι, εξαιρετικά ευγενικοί και παρακολουθούσαν τηλεοπτικά, εκτός από την ποδηλασία, την πυγμαχία και το ποδόσφαιρο, ανελλιπώς και τους τρεις μεγάλους ετήσιους μουσικούς διαγωνισμούς (φωτογραφία κάτω), που ήταν τα : Festival di Sanremo, Canzonissima και Un disco per l'estate. Η αναγνωρισιμότητα των τραγουδιστών, των τραγουδοποιών και η ανάδειξη των τραγουδιών τους ήταν στοιχεία εξασφαλισμένα από τη συμμετοχή τους στους παραπάνω αλλά και σε άλλους μικρότερης εμβέλειας διαγωνισμούς.
Οι πιο γνωστοί από αυτούς με τα καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, τραγούδια τους στις δεκαετίες του '60 και του '70 ήταν οι :
(Σημείωση : Σε κάθε τραγούδι υπάρχει σύνδεσμος που οδηγεί στο YouTube. Για την επιλογή των βίντεο είχα ως προτεραιότητα την ποιότητα του ήχου και όχι την εικόνα. Θα σας συμβούλευα να διαβάσετε όλο το κείμενο της ανάρτησης και αν θέλετε, μπορείτε να επανέλθετε και να ακούσετε κάποια από αυτά τα τραγούδια.)
Al Bano : Nel Sole, Io di notte, Felicità, Ci sarà (1ος - Festival di Sanremo 1984)
Bobby Solo : Se piangi se ridi (1ος - Festival di Sanremo 1965), Zingara (1ος - Festival di Sanremo 1969), Una lacrima sul viso
Camaleonti : Applausi, Io per lei, Perchè ti amo (1οι - Un disco per l'estate 1972)
Caterina Caselli : Sono bugiarda, Il volto della vita, Com'e' buia la citta', Nessuno mi può giudicare
Claudio Baglioni : Questo piccolo grande amore, E tu
Cugini di campagna : Anima mia
Dik Dik : Viaggio di un poeta
Domenico Modugno : Nel blu dipinto di blu (1ος - Festival di Sanremo 1958),
Dio come ti amo (1ος - Festival di Sanremo 1966)
Drupi : Piccola e fragile, Sereno è
Edoardo Vianello : O mio Signore
Eduardo De Crescenzo : Ancora
Fabrizio De André : La Ballata del Michè, La guerra di Piero, Geordie, La canzone di Marinella, La canzone dell'amore perduto, La ballata dell'amore cieco, Fiume sand creek, Preghiera in gennaio, Via del Campo, Un Giudice, Volta la carta, Bocca di rosa, Ho visto Nina volare, Dolcenera
Fausto Leali : A chi
Gianni Bella : Piu ci penso
Gianni Morandi : In ginocchio da te, La fisarmonica
Gigliola Cinquetti : Non ho l’ eta (1η - Festival di Sanremo 1964 και 1η - Eurovision 1964), Si (2η - Eurovision 1974 πίσω από το Waterloo των ΑΒΒΑ). Επίσης, ερμήνευσε πολύ καλύτερα από τον Domenico Modugno το Dio come ti amo.
Iva Zanicchi : Ciao cara come stai? (1η - Festival di Sanremo 1974), Testarda Io
Jimmy Fontana : Il Mondo
Lucio Battisti : Non è Francesca, Mi ritorni in mente, Anna, Pensieri e parole, Vento nel vento, I giardini di Marzo, Comunque bella
Lucio Dalla : 4 marzo 1943, Caro amico ti scrivo, Piazza Grande, L'anno che verrà, Caruso
Marcella Bella : Io domani, Montagne Verdi, Mi vuoi
Massimo Ranieri : Rose rosse, Quando l'amore diventa poesia, Cronaca di un amore, Sogno d'amore, Vent'anni (1ος - Canzonissima 1970), L'amore è un attimo, Io e te, Via del Conservatorio, Erba di casa mia (1ος - Canzonissima 1972), Immagina, Per una donna, Perdere l'amore (1ος - Festival di Sanremo 1988), Ti penso, La tua innocenza, Ti ruberei και βέβαια τα Ναπολιτάνικα O surdato 'nnammurato, Lacreme napulitane, Reginella, Tu ca nun chiagne, Come facette mammeta
Mia Martini : Minuetto
Mina : Amor mio, Parole parole, Grande grande grande
Nada : ILRe di denari, Il cuore è uno zingaro (1η - Festival di Sanremo 1971)
Nico Fidenco : A Casa d'Irene
Nicola di Bari : Chitarra Suona Più Piano (1ος - Canzonissima 1971), I giorni dell'arcobaleno (1ος - Festival di Sanremo 1972)
Nomadi : Io Vagabondo
Patty Pravo : La bambola
Peppino di Capri : Melancolie, Un grande amore e niente piu (1ος - Festival di Sanremo 1973)
Pooh : E arrivi tu, Tanta voglia di lei
Ricchi e Poveri : Che sará
Sergio Endrigo : Io che amo solo te, Se le cose stanno cosi, Ti amo, Canzone per te (1ος - Festival di Sanremo 1968), Teresa, Lontano dagli occhi
Tony del Monaco : Vita mia, La voce del silenzio
Ασφαλώς και αξίζει να αναφερθούν ακόμη οι Adriano Celentano, Equipe 84, Giganti, Gino Paoli, Luigi Tenco, Milva, Mino Reitano, New Trolls, Orietta Berti, Ornella Vanoni, Raffaella Carra, Rita Pavone και οι εκπληκτικοί ερμηνευτές ο Ιταλο-Βέλγος Salvatore Adamo, με τις μεγάλες του πάντως επιτυχίες να είναι στη Γαλλική γλώσσα, και η Ιταλο-Γαλλίδα Dalida.
Αργότερα εμφανίσθηκαν οι Andrea Bocelli, Eros Ramazzotti, Giorgia, Laura Pausini, Il Volo κ.ά. με σπουδαίες βέβαια φωνές και άριστες ερμηνείες. Επίσης, παλιά Ιταλικά τραγούδια και τραγούδια από τις μεγάλες όπερες ερμηνεύτηκαν και από τον διάσημο Ιταλό τενόρο Luciano Pavarotti σε αλλεπάλληλες, φιλανθρωπικού χαρακτήρα, συναυλίες του και έγιναν ευρύτερα γνωστά στον απλό κόσμο.
Ασφαλώς πολύ σημαντική είναι και η παρουσία του διεθνώς αναγνωρισμένου Μουσικοσυνθέτη Ennio Morricone, που κέρδισε 1 Όσκαρ, προτάθηκε για ακόμη 5 και είχε πάνω από εκατό άλλες διακρίσεις.
Όλα αυτά (φωτογραφία κάτω) συνέχισα να τα παρακολουθώ ακόμη και όταν έφυγα από την Ιταλία παρά το γεγονός ότι το ερωτικό Ιταλικό τραγούδι ήταν πλέον ασύμβατο με το πολιτικό τραγούδι που κυριαρχούσε στην Ελλάδα κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω τα 3 καλύτερα τραγούδια από όλα τα παραπάνω, τότε αυτά θα είχαν την ακόλουθη σειρά :
1. Questo piccolo grande amore - Claudio Baglioni
2. Tanta voglia di lei - Pooh
3. I giorni dell'arcobaleno - Nicola di Bari
Η έκπληξη ενδεχομένως να είναι ότι στην τριάδα δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι των Fabrizio De André, Lucio Battisti και Massimo Ranieri. Ίσως γιατί ο καθένας από αυτούς είναι μία κατηγορία μόνος του… Ίσως γιατί αμέσως μετά από τα τρία πρώτα τραγούδια, και αμέσως μετά από το εκπληκτικό Dio come ti amo με την ερμηνεία της Gigliola Cinquetti, θα ακολουθούσαν στην κατάταξη τα περισσότερα από τα τραγούδια τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η επιλογή κάποιων τραγουδιών, που ούτως ή άλλως είναι μία πράξη υποκειμενική, έχει να κάνει με τα εξωτερικά ερεθίσματα και τις επιρροές που έχει ο καθένας μας σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της ζωής του, όπως ήταν αυτή για μένα από τα μέσα του 1971 έως τα μέσα του 1974.Η απόδοση των στίχων στα Ελληνικά των 3 αυτών κορυφαίων τραγουδιών ίσως σας βοηθήσει στο να κάνετε τους δικούς σας συνειρμούς…
"Questo piccolo grande amore" - Αυτή η μικρή μεγάλη αγάπη
Και τα καθαρά καλοκαιρινά βραδάκια, η θάλασσα, τα παιχνίδια, οι νεράιδες και ο φόβος και η επιθυμία να είμαστε γυμνοί.
Ένα φιλί στα αλμυρά χείλη, η φωτιά, λίγα γέλια και να κάνουμε έρωτα κάτω στο φάρο…
Σ’ αγαπώ στα αλήθεια, σ’ αγαπώ στο ορκίζομαι, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ στα αλήθεια.
Και αυτή, αυτή με κοιτούσε καχύποπτα, μετά μου χαμογελούσε και με κρατούσε σφιχτά σφιχτά.
Κι εγώ, εγώ δεν είχα ποτέ μου καταλάβει τίποτα, βλέποντας ότι τώρα πια δεν την βγάζω από το μυαλό μου, ότι αυτή, αυτή ήταν μια μικρή μεγάλη αγάπη, μόνο μια μικρή μεγάλη αγάπη, τίποτα περισσότερο από αυτό… τίποτα περισσότερο…
Μου λείπει μέχρι θανάτου εκείνη η μικρή της μεγάλη αγάπη, τώρα που θα ήξερα τι να πω, τώρα που θα ήξερα τι να κάνω, τώρα που θέλω μια μικρή μεγάλη αγάπη…
Εκείνο το παράξενο περπάτημα, ακόμη και στη μέση του πουθενά θα το είχα αναγνωρίσει.
Μου έλεγε "Είσαι μια καταστροφή", αλλά εγώ αυτό εδώ ούτε που το είχα ποτέ μου πιστέψει.
Και μεγάλες φυγές με κομμένη ανάσα προς τα αστέρια που έπεφταν και χέρια πάντα περισσότερο αγχωμένα για απαγορευμένα πράγματα και τα φάλτσα τραγούδια που στέλναμε φωναχτά στον ουρανό εκεί πάνω "Όποιος φτάσει πρώτος σ’ αυτόν το τοίχο...", δεν είμαι σίγουρος αν σ’ αγαπώ στα αλήθεια, δεν είμαι, δεν είμαι σίγουρος.
Και αυτή, εντελώς ξαφνικά έμεινε σιωπηλή αλλά μπορούσες να διαβάσεις καθαρά στο πρόσωπο της ότι υπέφερε.
Κι εγώ, δεν ξέρω πόσο είχε κλάψει, μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτή, αυτή ήταν μια μικρή μεγάλη αγάπη, μόνο μια μικρή μεγάλη αγάπη, τίποτα περισσότερο από αυτό …τίποτα περισσότερο.
Μου λείπει μέχρι θανάτου εκείνη η μικρή της μεγάλη αγάπη, τώρα που θα ήξερα τι να πω, τώρα που θα ήξερα τι να κάνω, τώρα που θέλω μια μικρή μεγάλη αγάπη."
"Tanta voglia di lei" - Τόση επιθυμία για εκείνη
"Λυπάμαι να σε ξυπνήσω, ίσως δεν θα είμαι ένας άνδρας, αλλά ξαφνικά ξέρω ότι πρέπει να σε αφήσω, σε ένα λεπτό θα φύγω…Και δεν λες ούτε μια λέξη, είσαι μικρότερη από ποτέ, στη σιωπή θα δαγκώνεις τα σεντόνια, ξέρω ότι δεν θα με συγχωρήσεις…
Λυπάμαι πρέπει να φύγω, η θέση μου είναι εκεί, η αγαπημένη μου θα μπορούσε να ξυπνήσει, ποιος θα την ζεστάνει…
Παράξενη φίλη για ένα βράδυ, εγώ θα σε ευχαριστώ, το δέρμα σου άγνωστο και ειλικρινές, αλλά στο μυαλό υπάρχει τόση, τόση επιθυμία για εκείνη…
Εκείνη κινείται και το χέρι της ψάχνει γλυκά να με βρει και στον ύπνο αγκαλιάζει σιγά σιγά τον άνθρωπό της που δεν υπάρχει…
Λυπάμαι πρέπει να φύγω, η θέση μου είναι εκεί, η αγαπημένη μου θα μπορούσε να ξυπνήσει, ποιος θα την ζεστάνει…
Στο μυαλό υπάρχει τόση, τόση επιθυμία για εκείνη…
Κλείνω τα μάτια για μία μόνο στιγμή, η πόρτα σου είναι ήδη κλειστή, κατάλαβα πια τι πράγμα ήταν σημαντικό, η θέση μου είναι μόνο εκεί…
Κλείνω τα μάτια για μία μόνο στιγμή, η πόρτα σου είναι ήδη κλειστή, κατάλαβα πια τι πράγμα ήταν σημαντικό, η θέση μου είναι μόνο εκεί."
"I giorni dell'arcobaleno" - Οι μέρες του ουράνιου τόξου
"Είχαν έλθει οι μέρες του ουράνιου τόξου, είχε πια τελειώσει ο Χειμώνας και είχε επιστρέψει η γαλήνη. Κι εσύ με τα μάτια σου, όπου ήταν ζωγραφισμένα το φεγγάρι και τα αστέρια, ένιωσες ένα χέρι να αγγίζει ελαφρά το κορμί σου.
Και ενώ είχες τρελαθεί με το άρωμα των λουλουδιών, είδες τη νύχτα να φωτίζεται με χίλια χρώματα. Ξαπλωμένη στο γρασίδι όπως κάποια που ονειρεύεται, ξάπλωσες κοριτσάκι και σηκώθηκες πλέον γυναίκα.
Τώρα εσύ νιώθεις ότι είσαι λίγο μεγαλύτερη, πιο δυνατή, πιο σίγουρη και ότι έτσι έχει ήδη αρχίσει η γλυκιά σου περιπέτεια. Τώρα πια σου φαίνονται παιδιά οι πρώην φίλες σου, όταν βρίσκεστε μαζί για να παίξετε και αυτές ονειρεύονται ακόμη σε μια ακτίνα του φεγγαριού.
Εσύ ζεις τη ζωή μιας γυναίκας σπουδαίας, γιατί στην ηλικία των 16 χρόνων σου είχες ήδη έναν εραστή. Αλλά μια μέρα θα δεις, ότι κάθε γυναίκα είναι ώριμη όταν αυτό συμβαίνει την κατάλληλη στιγμή και με το σωστό τρόπο. Και στον αγώνα σου αυτό, για να τρέξεις και να συναντήσεις νωρίτερα τον έρωτα, αφήνεις πίσω σου τις καλύτερές σου μέρες.
Είχαν έλθει οι μέρες του ουράνιου τόξου, είχε πια τελειώσει ο Χειμώνας και είχε επιστρέψει η γαλήνη."
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
