Me and Earl and the Dying Girl

















Ο ανώριμος και με εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση έφηβος Greg (Thomas Mann) ξεκινάει την τελευταία τάξη του Λυκείου με τη σκέψη να συνεχίσει και να ολοκληρώσει τις σπουδές του χωρίς να παρεκκλίνει από την στάση ζωής που είχε στα προηγούμενα οκτώ χρόνια.
Η στρατηγική που ο ίδιος είχε επιλέξει, ώστε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της εφηβείας του και να επιβιώνει στο δύσκολο χώρο του σχολείου του ήταν απλή και είχε τα ακόλουθα χαρακτηριστικά : Φρόντιζε να περνάει απαρατήρητος, δεν προκαλούσε, απέφευγε συστηματικά χώρους και εστίες εντάσεων, είχε τυπικά καλές σχέσεις με όλους τους χαρακτήρες και τις διαφορετικές ομάδες, δεν έκανε  βαθιές σχέσεις και φιλίες. 

Ο μόνος φίλος του από τη νηπιακή ηλικία του ήταν ο Earl (RJ Cyler) αλλά και αυτόν ακόμη δεν τον αποκαλούσε φίλο αλλά συνεργάτη του. Με τον Earl είχαν κάνει εντελώς κρυφά από τους συμμαθητές τους, με ελάχιστα μέσα και υλικά, 42 μικρά φιλμάκια που ήταν παρωδίες μεγάλων γνωστών ταινιών. Επίσης, με τον Earl περνούσαν τις ελεύθερες ώρες τους στο Γραφείο του Καθηγητή τους στην Ιστορία Mr. McCarthy (Jon Bernthal).
Όλα τα παραπάνω, όμως, θα ανατραπούν όταν η συμμαθήτριά του η Rachel (Olivia Cooke) θα διαγνωστεί με λευχαιμία. Οι γονείς του Greg (Connie Britton & Nick Offerman), και περισσότερο η μητέρα του που γνωρίζει καλά τη μητέρα της Rachel την Denise (Molly Shannon), θα τον αναγκάσουν να κάνει παρέα και να βοηθήσει τη Rachel. Σταδιακά ο Greg θα βγει από τον δικό του κλειστό προστατευμένο χώρο, θα εκτεθεί, θα γνωρίσει τη δύναμη της φιλίας και τελικά θα ωριμάσει ακολουθώντας ένα  μονοπάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που περπατούσε μέχρι τότε.


Η ταινία, που χαρακτηρίζεται ως κωμωδία και δράμα, βασίζεται στο ομώνυμο και πολύ επιτυχημένο μυθιστόρημα του Jesse Andrews στην κατηγορία Young adults (αναγνώστες ηλικίας 13 έως 21 χρόνων). Όσοι θελήσετε να  τη δείτε θα πρέπει να πάρετε σοβαρά υπόψη σας το στοιχείο αυτό. Ιδιαίτερα στο πρώτο μισό της ταινίας το ύφος είναι σχετικά ανάλαφρο με διαλόγους τουλάχιστον αφελείς, ευθείς και ειλικρινείς. Αυτό προσδιορίζει με ακρίβεια και τη σημερινή εποχή αλλά και την ηλικιακή ομάδα που προανέφερα. Στο δεύτερο μισό της και παράλληλα με τη διαδικασία ωρίμανσης του Greg όλα σταδιακά σοβαρεύουν. 






Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στην υπόθεση της ταινίας. Η ιστορία χτίζεται στο πρώτο μισό της και στο δεύτερο μισό της προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα. Η μεγάλη, όμως, δύναμή της κρύβεται στο τέλος της. Απλώς θα εστιάσω στα ακόλουθα σημαντικά στοιχεία της :


















- Η ταινία δεν περιστρέφεται γύρω από το όμορφο και γλυκό πρόσωπο της Rachel αλλά ούτε και τόσο γύρω από τη δύσκολη κατάσταση της υγείας της. Το επίκεντρο είναι αναμφίβολα ο Greg, που γράφει και διηγείται τη σχετική ιστορία. Ο Greg πιστεύει ότι είναι φρικτά τα φιλμάκια που γυρίζουν με τον Earl και παραδέχεται ότι δεν συμπαθεί στ' αλήθεια τον εαυτό του : "Το Λύκειο είναι το στόμα ενός τεράστιου δαίμονα που δαγκώνει, μασάει και καταβροχθίζει τους ανθρώπους στα μούτρα. Απλά σε συντρίβει! Δεν ταιριάζω στο Λύκειο, εξαιτίας της παράξενης φάτσας τρωκτικού που έχω. Και της συνήθειας να λέω τα πιο χαζά πράγματα. Η απόλυτη χλωμάδα της επιδερμίδας μου κυριεύει τους πάντες, ώστε να την κοιτούν με υπαρξιακή ναυτία." Είναι, όμως, ακριβώς έτσι;



















- Ο συγγραφέας και σεναριογράφος της ταινίας Jesse Andrews επιλέγει συνειδητά ώστε να μην υπάρχει έρωτας αλλά μόνο μια πολύ δυνατή φιλία, έστω και εκ των πραγμάτων καταδικασμένη, ανάμεσα στον Greg και την Rachel. Αυτό απελευθερώνει την ταινία με τέτοιον τρόπο, ώστε οι χαρακτήρες αυτοί να κάνουν περισσότερα πράγματα από ό,τι θα επέτρεπαν τα στερεότυπα μιας έστω σπουδαίας ιστορίας αγάπης.

- Ο σκηνοθέτης Alfonso Gomez – Rejon μαζί με το σεναριογράφο και συγγραφέα της ταινίας Jesse Andrews δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει την αβάσταχτη ελαφρότητα των χαρακτήρων των εφήβων της σημερινής εποχής. Έτσι, χρησιμοποιούν άριστα την ταινία τους στην προσπάθειά τους να τους βοηθήσουν να αλλάξουν και να ωριμάσουν έστω και με τη βοήθεια μιας δύσκολης  ασθένειας.

- Η αριστουργηματική αυτή ταινία, μια από τις καλύτερες ταινίες για το 2015 μέχρι σήμερα, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής και το Βραβείο Κοινού στο Sundance Film Festival 2015. Στην εκεί πρεμιέρα της και με το που ολοκληρώθηκε η παράσταση όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και την αποθέωσαν.

- Καλά θα κάνετε να μην συγκρίνετε την ταινία με την εξίσου υπέροχη ταινία The Fault in Our Stars, γιατί μπορεί να απογοητευτείτε. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές ταινίες.




 















- Το ξεχωριστό καστ βοηθάει αφάνταστα την ταινία. Ο Thomas Mann, που είναι φυσικά η καρδιά και η ψυχή αυτής της ταινίας, πείθει σε κάθε στιγμή, σε κάθε πλάνο ως Greg. Στην προσπάθειά του αυτή συνεπικουρείται από την πειστική στο ρόλο της και με ποικιλία συναισθημάτων ως Rachel, Olivia Cooke και από τον ανακουφιστικά κωμικό στο ρόλο του ως Earl, RJ Cyler.
Πολλοί καλοί είναι επίσης η Connie Britton ως η κλασική πειθαναγκαστική μητέρα του Greg, ο Nick Offerman ως ο εκκεντρικός πατέρας του και η Molly Shannon ως η αλκοολική μέσα στο δράμα της μητέρα της Rachel.

- Εξαιρετικές οι μουσικές των Brian Eno και Nico Muhly.

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Διάρκεια : 105’

Βαθμολογία : 7.5/10



Το τρέιλερ της ταινίας :