Η γυναίκα μου, η Δώρα Κάσσα, ήταν η αγαπημένη Φιλόλογος πολλών παιδιών. Γνώριζε την ικανότητά μου στον γραπτό λόγο από τα γράμματα που της έστελνα όσο σπούδαζα στην Ιταλία. Η δική μου αγαπημένη Φιλόλογος, η κυρία Νέλλη Φυγκά –ιδιαίτερα αυστηρή αλλά και δίκαιη– προσέγγιζε θετικά τις Εκθέσεις μου στο Λύκειο. Αυτό θυμάται και τώρα, κάθε φορά που συναντιόμαστε. Ήξεραν και οι δύο ότι μπορούσα να γράψω. Δεν είχαν όμως διανοηθεί ότι ένας τεχνοκράτης και λάτρης της εικόνας, που διάβασε ελάχιστα λογοτεχνικά βιβλία στη ζωή του, θα το επιχειρούσε.
Η Δώρα είχε χαρακτηρίσει την πριν από ένα χρόνο διαδικτυακή νουβέλα μου "Λητώ" ως "δοκίμιο" λογοτεχνίας, δηλαδή δοκιμή, απόπειρα λογοτεχνικής έκφρασης. Η προσέγγισή της δεν με πτόησε, παρόλο που είχα δηλώσει τότε ότι "έκλεισα ως συγγραφέας". Μετά, όμως, ήλθε η ενθάρρυνση πολλών φίλων-αναγνωστών μου. Έτσι, άναψε και πάλι η συγγραφική σπίθα.
Πριν από πέντε μήνες κλείστηκα και πάλι στο Γραφείο μου. Σε όσους με αναζητούσαν, οι δικοί μου απαντούσαν ότι ο Αλέξανδρος βρίσκεται για άλλη μια φορά στον κόσμο του. Στην κοσμάρα του έλεγε και πάλι η μεγάλη μου εγγονή. Θτην κοθμάβα του επαναλάμβανε σε άπταιστα… Ισπανικά ο δίχρονος τότε εγγονός μου. Τώρα, όμως, το λέει σωστά. Και ήταν αλήθεια! Ένιωθα προνομιούχος, γιατί έπλαθα και πάλι έναν δικό μου κόσμο και κινούσα ελεύθερα πρόσωπα, σχέσεις και καταστάσεις. Και το σπουδαιότερο; Κάθε φορά που έβγαινα από το Γραφείο μου σκόρπιζα χαμόγελα στους ανθρώπους που διαχρονικά με ανέχονται, με αποδέχονται και μ’ αγαπούν. Να γράφετε, λοιπόν, είναι λυτρωτικό.
Αυτή τη φορά, η Δώρα, που και πάλι είχε τη γλωσσική επιμέλεια, βλέποντας ότι χρησιμοποιώ πολλά links στο κείμενο βάφτισε το νέο είδος γραφής… νουβέλα του Blogger. Ας είναι.
Περίληψη
Σημειώσεις
α. Η νουβέλα "Κλειώ" αναρτήθηκε στο TimeLineAlex τον Ιανουάριο του 2020. Ευχαριστώ θερμά όσους τη διάβασαν.
β. Η ανάρτηση με τη μορφή που είχε τότε δεν υπάρχει πια. Στη θέση της παραθέτω εδώ λίγα πληροφοριακά στοιχεία, μικρά αποσπάσματα της ιστορίας και το διαφημιστικό τρέιλερ.
γ. Ο λόγος που με οδήγησε στην απόφαση αυτή σχετίζεται με το γεγονός ότι προχώρησα στον ανασχεδιασμό τόσο της νουβέλας "Κλειώ" όσο και της νουβέλας "Λητώ", που είχε αναρτηθεί στο TimeLineAlex τον Σεπτέμβριο του 2018. Στη συνέχεια ενοποίησα τις δύο ιστορίες σε ένα μυθιστόρημα με τον τίτλο "Λητώ+", που θα εκδοθεί σε έντυπη μορφή.
δ. Σχετική αναλυτική αναφορά υπάρχει στην ανάρτηση Λητώ+.
δ. Σχετική αναλυτική αναφορά υπάρχει στην ανάρτηση Λητώ+.
Μικρά αποσπάσματα από την ανάρτηση "Κλειώ"
"Αύγουστος του 1987.
Είχε συμπληρώσει τα 33 πρώτα χρόνια της ζωής του και ένιωθε σχετικά ανακουφισμένος. Όχι, βέβαια, μόνο γιατί είχε διανύσει ευδοκίμως τα πρώτα του… –άντα συν τρία χρόνια, αλλά γιατί στα 33 του μπορούσε επιτέλους να λέει ότι είναι Παθολόγος. Χρειάστηκε 15 ολόκληρα χρόνια. Διάβασε, ξενύχτησε, υποβλήθηκε σε θυσίες. Αλλά και πάλι ήταν στου δρόμου τα μισά. Η τελευταία μάλιστα στροφή έδειχνε αρκετά ανηφορική. "
"Η Νεφέλη ήλθε ακριβώς στην ώρα της. Άνοιξε την πόρτα του Γραφείου του και στάθηκε με μια ελαφρά συστολή μπροστά του. Το όλο σκηνικό παρέπεμπε στην τρυφερή συνάντηση που πρόσφεραν κινηματογραφικά η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Χιου Γκραντ στην προτελευταία σκηνή της ταινίας Notting Hill.
"Ο Άλκης απαλλαγμένος από το ψυχολογικό του πρόβλημα απολάμβανε τον ερωτισμό των λέξεων και των αισθήσεων. Έβλεπε, μύριζε, άγγιζε απαλά ένα θείο πλάσμα και ταξίδευε, όπως ο Ήθαν Χοκ μαζί με την Ζιλί Ντελπί στις σπουδαίες ταινίες Before Sunrise, Before Sunset και Before Midnight… Ένιωθε πολύ νέος, σχεδόν έφηβος. "
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός
Διαχειριστής του TimeLineAlex
Τρέιλερ
