Ωστόσο, μέχρι στιγμής, για να επανέλθω στο ερειπωμένο σπίτι, η προσμονή κέρδους για τους ιδιοκτήτες δεν ευοδώθηκε. Το αντίθετο. Το ακίνητο μεταβλήθηκε σε ερημόσπιτο και σκουπιδότοπο. Γνωστή, άλλωστε, η συνήθεια των νοικοκυραίων της πόλης μας να μεταφέρουν τα άχρηστα αντικείμενά τους - μέχρι οικιακές συσκευές και έπιπλα - μπροστά από τέτοια σπίτια, όπως και η άλλη τους «αθλοπαιδιά», να μεταφέρουν όλους τους κάδους σκουπιδιών από τη γειτονιά στο ίδιο σημείο.
Πέρυσι, μετά από δυνατή βροχή, κατέρρευσε με βοή η στέγη του σπιτιού μέρα μεσημέρι. Ευτυχώς χωρίς θύματα. Σημειωτέον ότι περνούν από εκεί παιδιά τριών Σχολείων (10ου Δημοτικού Σχολείου, 3ου Γυμνασίου, 3ου Λυκείου).
Φέτος, ωραία ειρωνεία, φύτρωσε στη μέση του ακάλυπτου, πλέον, σαλονιού του σπιτιού ένα δέντρο. Βοά η φύση μαζί με τους περίοικους: Θέλουμε χώρο.
Μακάρι η Δημοτική Αρχή να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες του ερημόσπιτου και να δημιουργήσει μια μικρή πλατεία με πράσινο, παγκάκια και παιδική χαρά. «Πάρκα τσέπης» τα ονομάζει η Αθήνα. Εμείς, εδώ, στην εσχατιά της χώρας, τα ονομάζουμε «Πάρκα μικρής χαράς για μικρούς και μεγάλους».
Δώρα Κάσσα Παπαδοπούλου
Φιλόλογος
Υστερόγραφο:
Και μια δεύτερη ευχή, που εκφράζει απλή σκέψη. Μακάρι η Δημοτική Αρχή να καταγράψει, να καθαρίσει και να αξιοποιήσει με επωφελή τρόπο οικόπεδα και ακίνητα εγκαταλελειμμένα από τους ιδιοκτήτες τους, χωρίς, ωστόσο, να τους απαλλάξει από τις υποχρεώσεις έναντι του ακινήτου τους.
