Η Joy Mangano γεννήθηκε το 1956 στη Νέα Υόρκη από Ιταλοαμερικάνους γονείς. Από πολύ μικρή φάνηκε ότι είχε την ικανότητα να δημιουργεί πράγματα, ως μια μικρή εφευρέτρια, όπως π.χ. ένα φθορίζον περιλαίμιο για σκυλάκια που τα κρατούσε ασφαλή από τους ψύλλους. Η ίδια δεν γνώριζε ότι έπρεπε να κατοχυρώσει την πατέντα και έτσι λίγο αργότερα θα έβλεπε την ιδέα της να υλοποιείται από την εταιρεία Hartz Mountain. Οι χωρισμένοι γονείς της, η ετεροθαλής αδελφή της, ο γάμος της σε μικρή ηλικία και τα τρία παιδιά της την περιορίζουν στο ρόλο της νοικοκυράς, ενώ τα όποια σχέδιά της για τη ζωή της μετατίθενται για το απώτερο μέλλον.
Η ταινία, λοιπόν, σκιαγραφεί την προσωπικότητα της Joy Mangano και τις, μετά το 1990, επιχειρηματικές προσπάθειές της προς την επιτυχία όταν και συλλαμβάνει την ιδέα της Miracle Mop μιας θαυματουργής σφουγγαρίστρας, που επέτρεπε στη νοικοκυρά να καθαρίζει δίχως να βρέχει τα χέρια της.
Ο σκηνοθέτης David O. Russell (Three Kings, Silver Linings Playbook, American Hustle) στην προσπάθειά του να απομακρύνει την ταινία του από τον χαρακτηρισμό της ως ένα συνηθισμένο βιογραφικό ντοκιμαντέρ φτάνει ακριβώς στο άλλο άκρο ιδιαίτερα κατά το πρώτο ημίωρό της. Στο χρονικό αυτό διάστημα γνωρίζουμε τον διαταραγμένο οικογενειακό περίγυρο της Joy, την οποία υποδύεται η υπέροχη Jennifer Lawrence (Silver Linings Playbook, The Hunger Games, American Hustle), μέσα από μια αλληλουχία σχεδόν σουρεαλιστικών καταστάσεων και από έναν αχρείαστο γοργό ρυθμό, αυτόν που χαρακτηρίζουμε πιο απλά…αμερικάνικο.
Μετά από αυτό το ημίωρο και ιδιαίτερα μετά από τη διαπίστωση της Joy : "Κρυβόμαστε για δεκαεπτά χρόνια…Κάποτε φτιάχναμε πράγματα…Μετά όλα σταμάτησαν. Τι έγινε; Όταν κρύβεσαι, είσαι ασφαλής επειδή οι άλλοι δε σε βλέπουν. Αλλά το αστείο είναι ότι όταν κρύβεσαι, κρύβεσαι και από τον εαυτό σου… " η ταινία εξελίσσεται πιο ισορροπημένα χωρίς πάντως να εμβαθύνει στον δύσκολο και σκληρό, ιδιαίτερα για μια γυναίκα, κόσμο του μάρκετινγκ και της βιομηχανίας στον οποίο κινείται πλέον η πρωταγωνίστρια.
H Jennifer Lawrence σηκώνει βέβαια όλο το βάρος της ταινίας, είναι όπως πάντα εξαιρετική και δίκαια προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου για το 2016. Μοναδικοί στους ρόλους τους είναι οι γονείς της Joy η Virginia Madsen ως η μαμά Terry, η Diane Ladd (Chinatown) ως η γιαγιά Mimi και ο Robert De Niro (Little Fockers, Analyze This, The Intern), που δίνει άλλη μια αξέχαστη ερμηνεία ως ο μπαμπάς Rudy. Συμπληρωματικοί είναι οι ρόλοι των Bradley Cooper ως Neil Walker (έτσι για να μην χαλάσει το ταιριαστό δίδυμο που κάνει με την Jennifer Lawrence), Édgar Ramírez ως Tony, Isabella Rossellini ως Trudy, Dascha Polanco ως Jackie και Elisabeth Röhm ως Peggy.
Συνολικά η ταινία παρά την ιδιαίτερη σκηνοθεσία της και την επιφανειακή προσέγγισή της στα όσα διαδραματίζονται έχει μια μικρή αγωνία για την εξέλιξή της που σε κρατάει μέχρι το τέλος και αξίζει κάποιος να την παρακολουθήσει τόσο για τις ερμηνείες των ηθοποιών όσο και για την αισιόδοξη γεύση που αφήνει στο τέλος.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Διάρκεια : 124’
Βαθμολογία : 7.5/10
-------------------------
Το τρέιλερ της ταινίας
