Η ταινία του Lenny Abrahamson αφηγείται την εκπληκτική ιστορία ενός πανέξυπνου 5χρονου αγοριού, του Jack (Jacob Tremblay), τον οποίο φροντίζει με αγάπη και αφοσίωση η μητέρα του. Η Ma, την οποία υποδύεται η Brie Larson (21 Jump Street, The Spectacular Now, Short Term 12), όπως κάθε καλή μητέρα αφιερώνει τον εαυτό της για να διατηρεί τον Jack ευτυχισμένο και ασφαλή σε ένα χώρο 10 περίπου μ2 με ένα μικρό φεγγίτη και μια κλειδωμένη με συνδυασμό πόρτα, την οποία ανοίγει και κλείνει μόνον ο Old Nick (Sean Bridgers). Στο Δωμάτιο (Room), ζει φυλακισμένη εδώ και 7 χρόνια η Ma μετά από τη βίαιη απαγωγή της από τον Old Nick. Εκεί μέσα η Ma θα δημιουργήσει για τον Jack ένα ολόκληρο σύμπαν και θα κάνει τα πάντα ώστε να του εξασφαλίσει μια πλήρη και ικανοποιητική ζωή μέχρι την στιγμή που θα σκεφτεί ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο για να δραπετεύσουν. Στη συνέχεια, βέβαια, θα δουν κατάματα αυτό που ίσως είναι ακόμη πιο τρομακτικό και από το Δωμάτιο, δηλαδή τον πραγματικό κόσμο.
Το σενάριο της ταινίας είναι της Emma Donoghue, βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της ίδιας και εμπνέεται από παρόμοια περιστατικά εγκλεισμού. Ίσως αυτός να είναι και ο κύριος λόγος που η ταινία συγκινεί τόσο πολύ, αφού είναι γνωστό ότι έχουν συμβεί στα αλήθεια πολλά παρόμοια περιστατικά.
Η ταινία, που εξελίσσεται επί 45 λεπτά μέσα στο Δωμάτιο και στο υπόλοιπό της στον έξω κόσμο, είναι εκπληκτική, έχει αγωνία, και φυσικά προκαλεί μια θάλασσα από δάκρυα από την αρχή μέχρι το τέλος της.
- Στα πρώτα 45 λεπτά αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν σπουδαία πράγματα στη ζωή, όπως είναι η ελευθερία, η ανατολή του ήλιου, ο ουρανός, τα δέντρα, τα ζώα κ.ά. (ο μικρός Jack τα θεωρεί εξωγήινα και τα γνωρίζει μόνο μέσω της τηλεόρασης), που δεν είναι δεδομένα για όλους τους ανθρώπους. Στα λεπτά αυτά έχουμε την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε το δικό μας τρόπο σκέψης για τη ζωή, εφόσον έχουμε δεδομένα όλα τα παραπάνω αγαθά.
- Στα υπόλοιπα 73 λεπτά της ταινίας το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό. Η ένταξη στον πραγματικό κόσμο, οι οικογενειακοί δεσμοί, ο ανελέητος κοινωνικός έλεγχος και η αυθαιρεσία των Μ.Μ.Ε. για λόγους τηλεθέασης είναι ζητήματα που οφείλουν να αντιμετωπίσουν η Ma και ο Jack. Εδώ, θα εστιάσω μόνο στην, κατά κάποιο τρόπο, υποχρεωτική συνέντευξη της Ma για την τηλεόραση σε γυναίκα Δημοσιογράφο :
Δημοσιογράφος : Οπότε, όταν γεννήθηκε ο Jack ήταν διαφορετικά για σένα τότε;
Ma : Όταν γεννήθηκε ήταν όλα διαφορετικά. Ήταν τόσο όμορφος και πολύ απλά ήξερα ότι θα έπρεπε να τον κρατήσω ασφαλή.
Δημοσιογράφος : Φυσικά…φυσικά. Αλλά όταν μεγαλώσει, θα του μιλήσεις για τον πατέρα του;
Ma : Ο Jack δεν είναι δικός του.
Δημοσιογράφος : Δεν είναι δικός του; Οπότε, μου λες ότι υπήρχαν και άλλοι άντρες;
Ma : Όχι…όχι. Πατέρας είναι ένας άντρας που αγαπάει το παιδί του.
Δημοσιογράφος : Φυσικά, αυτό είναι αλήθεια…εννοείται, αλλά η βιολογική σχέση...
Ma : Αυτό δεν είναι σχέση. Ο Jack δεν είναι κανενός παρά μόνο δικός μου.
Η τοποθέτησή της είναι βέβαια ξεκάθαρη, δικαιολογημένη και δε νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω ανάλυσης.
Δημοσιογράφος : Όταν γεννήθηκε το παιδί, σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να ζητήσεις από αυτόν που σε αιχμαλώτισε να πάρει τον Jack μακριά;
Ma : Μακριά;
Δημοσιογράφος : Λοιπόν, να τον πάει σε ένα νοσοκομείο, ας πούμε, να τον αφήσει έξω εκεί που θα μπορούσε.
Ma : Γιατί να το κάνω αυτό;
Δημοσιογράφος : Έτσι, για να ζήσει ελεύθερος ο Jack. Βέβαια, αυτή είναι η υπέρτατη θυσία και το καταλαβαίνω αυτό. Αλλά δεν σκέφτηκες ότι θα ήταν καλύτερα γι' αυτόν να ζήσει μια φυσιολογική παιδική ηλικία;
Ma : Αλλά είχε εμένα.
Δημοσιογράφος : Φυσικά, σε είχε. Αλλά, ήταν αυτό το καλύτερο πράγμα για εκείνον;
Εδώ, και όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό, η Ma δοκιμάζεται, αδυνατεί να διαχειριστεί την ερώτηση και στη συνέχεια καταρρέει ψυχικά.
Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας γνώμη όμως εγώ θα είμαι κάθετος. Η μητέρα πρέπει να είναι πάντα μαζί με το παιδί της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι βαρβαρότητα και ακραία βιαιότητα να απομακρύνεται το παιδί από τη μητέρα του χωρίς τη δική της συγκατάθεση. Για όσους έχουν έστω και τις ελάχιστες αμφιβολίες θα σας παραπέμψω στην εξίσου με το Room εκπληκτική ταινία Philomena, με την υπέροχη Judi Dench ως μητέρα που της απέσπασαν χωρίς τη θέλησή της το παιδί της. Η σχετικά πρόσφατη (2013) αυτή ταινία απαντάει με τον καλύτερο, τον πιο δυνατό και τον πλέον πειστικό τρόπο στο τελευταίο ερώτημα της Δημοσιογράφου.
Το Room είχε τέσσερις υποψηφιότητες στα Όσκαρ του 2016 : Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η Brie Larson, μετά από τις πρωτιές της στους μεγαλύτερους διαγωνισμούς κινηματογράφου, μετά από την επιτυχία της με τη Χρυσή Σφαίρα, κέρδισε, όπως ήταν φυσιολογικό και αναμενόμενο, και το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την εκπληκτική ερμηνεία της. Συγκλονιστικός στο ρόλο του μικρού Jack είναι ο Jacob Tremblay, που κλέβει την παράσταση ακόμη και από την Οσκαρική πλέον πρωταγωνίστρια. Οι δυο τους, δίκαια θεωρούνται ως ένα από τα πιο δυνατά ερμηνευτικά δίδυμα που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Διάρκεια : 118’
Βαθμολογία : 9.5/10
----------------------------
Το τρέιλερ της ταινίας
